“Ауру қалса да әдет қалмайды” деген, отырғандар, әсіресе, Ерік басын шайқап мырс-мырс күлді, тек жылқышыға ғана көзінің қиығымымен қарап сыр берген жоқ.
(“Атау-кере”)
– Әй, қайдам, – деп сенімсіздікпен басын шайқаған еді Нүрке
(“Атау-кере”)
Күйеуі ұртын толтыра ұрттаған суды тағы да бүркей берем дегенде, басын шайқап, өте әлсіз үнмен: “Керек емес”, – деді, қолтығымнан сүйеші, тұрайын.