Аурудың пайда болуында себеп пен жағдайдың ролі және олардың өзара байланысы.Ауру себептерін немесе симтомдарын(гр.Symptoma- белгі)зерттейтін ғылымды семиотика (гр.Semeiotikos- белгілер негізінде ) деп атайды.Организмге себеп факторларының біреуінің әсер етуі ауру туғызады. Этиологиядағы мұндай бағытты монокаузализм(лат.Causa- себеп)деп атайды.Монокаузалистер аурудың пайда болуына бір ақ себеп жеткілікті деген тұжырымға тоқталды.Олар патогенді микробтар қанща болса ауру да сонша деп есептеді .Монокаузалистер жануарлар мен адам организмінің күрделігін,оның сыртқы ортамен байланысын ескермеді.Сөйтіп,этилогиядағы монокаузализм бағыты дәрменсіз болып шықты. Ауру себептері туралы ілімде екі жаңа идеалистік бағыт пайда болды:1) кондиционализм(conditio)- қолайсыз жағдай. 2) конституционализм – конституциясының кемістігі.Ауру себептерін организмнің өзінде туа біткен немесе бүкіл өмірінде жүре пайда болған ішкі (эндогендік) және организмге айналадағы (экзогендік) әлемнен әсер ететін – сыртқы деп шартты түрде бөледі.
