Саясаттану жас мамандарға саяси қажеттiлiктерiн мемлекет тарпынан iске асырудың жолдары мен әдiстерiн дұрыс таңдауға, демократиялық тәртiптердi және қоғамдық институттарды қалыптастыруға көмектеседi. Саясаттану саяси төзiмдiлiкке, келiсiмге, серiктестiкке, мәмiлеге келе бiлудi, дау-жанжалды дер кезiнде шешудi, ұлтжандылықты, қоғам мен мемлекет алдындағы азаматтық парызды, жауапкершiлiктi сезiнуге ықпал етедi.
Адамзат өркениетіндегі саяси идеялардың генезисі.
Саяси ілімдер тарихы – адамзат баласының рухани мәдениетінің ең маңызды құрамдас бөліктерінің бірі. Онда саясат, мемлекет, құқық мәселелеріне көптеген ойшылдар ұрпағының заңғар да ауқымды еңбек тәжірибелері көрсетілген. Бұл еңбектер мемлекеттің пайда болуы мен даму барысындағы саяси жүйелер жайлы мағлұмат, түсініктер беріп қана қоймай, қазіргі замандағы көптеген мәселелерге ықпалын тигізеді.
Саяси ойдың қалыптасуы мен даму тарихының дәуірлік кезеңдері.
Ең алғаш саясат ғылымын зерттеу сонау ежелгі дәуірден басталған. Ал тоериялық жағынан зерттеубірінші мың жылдықтың орта кезінен басталған. Осы уақытта саяси ұғымдар пайда болған. Олар философиялық нысанда болған
Ежелгі дәуір ілімдеріндегі саясаттанудың элементтері (Конфуций, Платон, Аристотель).
Біздің заманымыздан бұрынғы мыңжылдықтың ортасында саясатты діни – мифологиялық танудың орнына философиялық – этикалық түсіну белең алды. Бұл уақыттың ойшылдары – Платон, Конфуций, Аристотель. Бұл ойшылдар саясатты теориялық тұрғыдан зерттеп, оны этикамен тығыз байланыста қарады. Олар саясатты адамдардың мақсат – мүддесіне сай келуі, адамгершілікке негізделуі тиіс деп ұқты
Орта ғасырдағы саяси идеялар (Августин, Аквинский, Әл-Фараби).
Орта ғасырда саясаттың діни – этикалық түрі қалыптасты. Оның негізін салушы – Фома Аквинский. Ол саяси билікті құдай орнатады, бірақ мемлекет басшылары құдайдың қалауына қарсы шықса,халықтың оларды құлатуына болады деген байлам жасады.
