Арман пв баспасы
Мә тіндер ді оқып, сұ рақ тар ға жау ап бер
жүктеу/скачать 3,91 Mb. Pdf көрінісі
|
Әдебиет ҚГБ ДО
|
Мә тіндер ді оқып, сұ рақ тар ға жау ап бер. І Алыс ау дан нан об лыс ор та лы ғы на қа ты най тын «ИЛ-14» ұша ғы ке нет без- ге гі ұс та ған дай қал шыл дап қоя бер ді. Бір ай дан бе рі ұмыт бо ла бас та ған мо тор дау сы Жар қын ның құ ла ғы на бір түр лі то сын ес тіл ді. Іле-ша ла та науы на жа нар май дың өт кір иі сі де мүң кіп жет ті. Ұшақ сол бе ті мен зір кіл қа тып сәл тұр ды да, бір за мат та се міз дуа дақ тай ыр ға лаң дап, ау ыл дың сыр тын да ғы теп сең ге қа рай жыл жы ды. Бі раз дан соң қой қаң дап ебе дей сіз бұ рыл ға ны бай қал ды. «Ұшу ға жа рал ған не ме жү ру ге жоқ екен-ау», – деп ой ла ды Жар қын. Мо тор үні үдей түс кен. Мі не, те ре зе тұ сын да ғы жу сан ды боз ғылт да ла арт қа қа рай жыл дам су сып кө ше бас та ды. Ұшақ тың бар ек пі ні мен зыр лай жө нел- ге ні бі лін ді. Сол-ақ екен, Жар қын екі та ба ны ның жер ге ти мей, ке нет кө те- рі ліп кет ке нін се зіп қал ды. Тұ ла бойы нан тоқ ұр ған дай бір жа ғым сыз ді ріл жү гі ріп өт ті. Ұшақ қа мін ген сай ын қай тала нып, жү ре гі не май дай ти ген осы та ныс күй ді ол ма на дан кү тіп отыр еді. Бұ дан ары не бол ға ны да бел гі лі. Қай та дан қа ра жер ге та ба ның ти ген ше, жү ре гің ді әл де бір күш шең ге лі не алып, шым-шым дап қы са ды да оты ра ды. Ұшақ жер ден едәу ір кө те рі ліп, би ік теп ал ған соң, ау ыл дың үс тін қа на ты мен жай қап бір ай на лып өт ті де, құ бы ла ға қа рай бет тү зе ді. Жар қын сол қа нат та ғы дөң ге лек те ре зе ден көз ал май отыр ған-ды. Шы ғыс тан ба тыс қа қа рай со зы ла көл бе ген Тар ба ға тай жо тала ры көп ке дей ін жа ры сып, қал май ке ле жат ты. Ол осы бір ор қаш-ор қаш қо ңыр тау дың қу ысы нан ой ға ке ше түс тен кей ін ға на тү сіп еді. Қа зір сол бір ай бойы ар ман сыз сай ран да ған ыс тық ме кен кө зі не от тай ба сы лып, тұ ла бой ын шым-шым дап жай ыл ған мұң ды са ғы ныш би леп ал ды. Бей не кел мес ке ке тіп ба ра жат қан дай, ар ты на жал тақ тап қа рай бе ре ді. ІІ Күн қия дан ау нап, ба тып ба ра жат ты. Те ңіз бе ті қыз ғыл тым тарт ты. Алыс тан ар ғы бет те гі тау да кө рін ді. Ол ал тын ар қа лы ай да һар си яқ ты еді. Сол тау ға, бат қан күн ге, қыз ғыл тым те ңіз ге прис тань нан қа рап тұр ған үшеу дің су ре тін май да тол қын тер бе ді. Әл де қай да көз ұшын да күн нің бат қан же рі не асық қан дай жал ғыз қай ық ке тіп ба ра ды. Жай шы лық та на зар түс пейт ін әл гі қай ық қа зір мүл де ая ныш ты. «Те ңіз ше ті не шы ға ма, шық пай ма, жа ға ға же те ме, жет пей ме», – деп мү сір кеу се зім ту ды ра ды. «Жо лың бол сын, жал ғыз қай ық», – де ді іші нен Әр лен. Қай ық те ңіз бен ас пан қиюла сып жат қан қа ра сы зық тан ары ау нап тү сіп жоқ бо ла тын дай кө рін се де, әлі үзіл ме ген үміт тей көз ұшын да бұл ды ра ды да тұр ды. Жа ға да жан азая бер ді. Кеш кі та мақ тың ке зі де ке ліп еді. Бі рақ осы бір кеш тің су ре ті не той ма ған үшеу ға на прис таньда оқ шау қал ған. Олар әл гі жүктеу/скачать 3,91 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|