(ыза боп жау жіберді өрт. Кідірді ер оқ таусылып). Кейіпкердің ішкі ойы контекстік антонимдермен сипатталған:
бостандықтың алтын туы – бір килодай қорғасын, күліп тұрып сатқан – сұм
және бұлардың бәрі де метафоралана қолданылған. Осы шумақтағы от
оқшау бейнеленген: кейіптелген өрт
(қызыл, жасыл киінген, билеп, ойнап, жалын желектерін желпіп келе жатты) пен жалынға оранған ақынды
қатар әрі қарама-қарсы қойып сипаттау шығарма идеясын, пафосын биіктете
түскен, ақынның Нұх пайғамбар мен Прометейге теңелуі де тегін емес; діни-
мифологиялық әдебиеттен жақсы таныс бұл прецедентті атаулар оқырман
ойында түрлі ассоциацияларға негіз болады. Оларды етістік тұлғалары да
нақтылай түсіп тұр. Топан сөзі дәстүрлі қолданыста тек су сөзімен тіркессе,
ақын оны «өрт» лексемасымен тіркестіріп, мағыналық жағынан жаңғыртып,
кеңейткен. Ал бұйрық райдағы
