Б б д ж у л ы Т. 0 14 Оц кол. П овестер мен ецпмелер. Алматы: Атамура
|
Төлен Әбдіков - Оң қол
| K e c e r i H
шофер ж т т т щ алдына, 6ip K e c e r i H м енщ алдыма койып, турап жеу ушш пышак пен шанышкы усынды. 0л1м жарасын уакыт элдекашан жазып жiбepгeнi сезшп тур. Д а с т а р х а н б а сы н д а гы а з г а н т а й кещ лс1зд1к у за м а й с е й ш п кетт1. - Алматыда турасындар ма? — дед1 Бэтима э н п м е ш бас ка ж акка бурып. - Иэ. - Семьян кеп пе? - EKi балам бар. Bipeyi — ул, 6ipeyi — кыз. - К ак по заказу, — деп Бэтима дауыстап кулш жiбepдi. - 0 з балаларьщ канша? - Б1здщ eKi кызымыз бар. Кайда кеткен ездер1? Далада ойнап журген болар. Бэтима шай iuiin отырып, мен кеткеннен берп eMipiH — KOKeci бауыр ауруынан кайтыс болганын, жылын 6epici- мен, апасы eKeyi Ш ыгыс Казакстандагы нагашыларына кеш ш барганын, сол жакта орта MeKTenTi 6iTipin, институт ка кеткен1н айтып бердь Екеум1з елд1, ауылдьщ адамда- рын, балалык шагымызды еске тус1рд1к. Шайдан сон шофер ж т т тыныкпак болып, кем ш рдщ белмесше Kerri. Мен диванга кисайдым да, Бэтима м енщ басыма тагы 6ip жастык салды. - Отыршы, — дед1м колын устап, — ж узщ е карап кана отырайын. — Отыршы... Осы кезде тапырлата басып Бэтиманын, езш ен айнымай- тын eKi жасар шамасындагы кызы Kipin келдь — Эй, Ш олпан, мында кел, - дед1 Бэтима колын жа- йып. — Аганы к е р д щ бе, MiHe. Кел, сэлем бер. Ш олпан орнынан козгалган жок, колын аузына салган куш маган таны ркай карады. — Ш о л п а н , Ш о л п а н д ей м ш , — деп Б э т и м а к ы з ы н 03iHe ка р а т т ы . — А г а н ы м ен алып к о я м , MiHe. А г а м е н т , бщ цщ бе, ceHiKi е м е с. — Б э т и м а т а к а п к е л ш м е ш н б а с ы м н а н к у ш а к т а д ы . С о с ы н ы с т ы к дем1мен к у л а г ы м а сы б ы р л ап : — к ы з г а н ш а к т ы г ы ж ан д а ж о к , б1рденеш MeHiKi д е с е н , т е к бас с а л а д ы , — дeд i а к ы р ы н гана. Айткандай Ш олпан ж у п р ш келш, Бэтиманы итерш тас- тады да, 03i м еш н алдыма шыгып алды: — Тайт! — дед1 аузын томпайта айбат iuerin. — CeHiKi емес, MeHiKi. Б эти м а iniiH басып, селю лдей ку л ш , креслога отыра к е т п . М ен Ш о л п ан д ы бауы ры м а кы сы п , inri-бауы ры м елж1реп, б е д н е й суйд1м. Осы кезде меш кандай Kici танкаларлы к сез1м билед! дейс1з гой! Осы кезде мен ез1мд1 ДYHиeдeгi ен бакытты жан шыгармын деп ойладым. Ещи калган гумырымды Б этим а нын касында болып, сонын семьясымен 6ipre GMip cypin, (негылган TyciHiKci3 максат десейцп) ©3iHeH айнымайтын мына ю ш кене кыздарын бауырыма кысып, маукымды бас- сам, Б э т и м а н ы н ж ан аш ы р ж а к ы н ы болсам, ол тек тап бугшгщей MeHi эркаш ан шекс1з жаксы керсе болганы, тек сол ymiH гана м э н п кызметцпс1 болып кун кешсем деген nepiniTe ой MeHi элдеб1р гажайып киял дуниесш е алып KeTTi. «Иэ, иэ, тек осы гана, баска ту к тщ де кажет1 жок. Соган ризамын» деймш imiMHeH кайталап. Кеш ке Kyfteyi Багдат кeлдi. Узын бойлы, караторы ж т т екен. Кайдан, кашан кeлгeнiмдi сурады. Tan dip MeHin се- мьямды бурыннан бшетшдей, уй iiuiMHin, бала-шагамнын амандыгын сурады. YcTiHe ecK i пи д ж ап н KHin, пышак кайрап жатып: — Аган келгенде маган каратпай, малды е з щ - а к соя бермейсщ бе? — деп эзшдед1 Бэтимага. — Калайш а ага, Э бдж ер!м мешмен курдас, - дед1 сезге тусАнбеген Бэтима. 1ле жүктеу/скачать Достарыңызбен бөлісу:
|