нына жаныныз куштар, соган кумарсыз. Эркашан елденеж
ойлап, жоспарлап, армандап журеспз. Ол армандарыныз-
дын icKe аспайтын кисынсыз киял екенш б ы с е щ з де ар-
мандай
6 e p e c i 3 . . . C i 3
iuud ойынызды
KepiciH ine
айтуга —
наразы болсаныз да
ризамын деп айтуга, жек
K e p in
турып,
жаксы керем деп айтуга калыптаскан жансыз. Слзд1
TyciHe
коятын жандар аз... Слзд1 кеп адам ез тагдырына риза жан
деп ойлайды. Ал
ci3
шынында кеп нерсеге риза
e M e cci3 .
T in T i
езщ1зге де риза емесс1з. Рас, кабшетвдз аз емес. BipaK
оны сыртка шыгаруга ciздe ынта жок...
М ш ездем е Kici к у л е р л ж
етш жасалган деген ш ю рд е
отыргандыктан, журт «ынта жок» деген сезге тагы да ду
ете калды.
Мен де кулд1м. BipaK 6i3 ymiH уакыт етю зу гана болып
отырган мына ойыннын астарында тангажайып 6ip шын-
дыктын жатканына iuiTeft кайран калып, калай да сыр бер-
меуге тырыстым.
— Ci3, — дед
1
Багдат Бетимага бурылып. —
Слз журтка
ете унайсыз.
— Кой epi, — деп калды Бетима колын сытеп. — 0TipiK
окып отырсьщ сен.
— Кудай быедк.. Нанбасан кор. — Багдат Бетимага ж ур
нал бетшен б1рдемелерд1 KepceTin, жауапты салыстырып,
елденеш делелдей бастады. — Не, мен сенен бipдeцe алай-
ын деп отыр дейсщ бе, — дед1 кед1мпдей екпелеп. — Ci3
журтка ете унайсыз. Слз epi сыпайы, салмакты, epi журт
niKipiH костай бшетш, достарынызды
киыншылыкка кал-
дырмайтын адамсыз. BipaK а з д щ сешмщ1зге ие болу аса
ж ещ л емес... MiHe, кер нанбасан...
— Жарайды, — дед
1
Бетима куле сейлеп. — Рахмет мак-
таганына.
Багдат бала мшезд1, кылт етпе екен.
— Фу! — дед1 карындашты столга атып жiбepiп. — 0 з щ
ж урп зи л ме! Ал...
— Болды ешн, - дeдi Бетима баяу, 6ipaK ем1рл1 унмен.
Багдат epi карай окыды:
— Шофер бала, ewii сен тында... «Ci3
болмашы нерсеге
шыр-пырыцыз шыгып, ашуланатын, урыскак жансыз. Кей
де ci3 кещлд1 боласыз. BipaK мундай уакытыныз тым аз. Ci3
р е н ж т ш , не болса содан секем алгыш, кiнeмшiл жансыз...»
Байгус шофер жаза кескен уюмд1 тындагандай, кып-
кызыл
болып терлеп, жерден к е зш алмай мeлшиiп отыр.
Bi3 кулген сайын Kipepre TeciK таппайды.
103