Бағдарламасы бойынша шығарылды Досжан С. Д 64 Үлкен үйдегі үрей. Алматы: Жазушы, 2013. 304 бет
жүктеу/скачать 1,47 Mb. Pdf көрінісі
|
Үлкен үйдегі үрей
| Сәуле Досжан
207 Ба ға на ғы жағдайдан қорыққаннан ештеңе естімеген екен- мін, басқа бөлмелерде біреулер əн салып, біреулер ай қай лап күліп əлі у-шу болып жатыр. Таңға ұйқым қашып, көз іл ме- дім. «Мына жұмыстан кетуім керек, əйтпесе, ана бұқа ма ған ашына бол деп тыныштық бермейді», – деген ойға бекіндім. Ертесі қалаға қайттық. Сол келгеннен жұмысқа бармай қой дым. Дүйсенбіде Шолпанның кабинетіне барып жұ мыс- тан кететінімді айтып, құжатымды сұрадым. – Немене, Золушка басқа сарай тауып алдың ба? – деп тиісті сал бөксе. Үндемей ала көзіммен қарап тұра бердім. – Ертең кел, бүгін сенің қарызың жоқ па анықтауым ке- рек алдымен, – деді. Менің жұмыстан кететінімді естігенде Дəмелі: – Байқұс бала қайда бармақсың, жап-жақсы істеп жүр- ген жерден кетем деп, су шықты ма? – деп кейісін келіп. – Өмір бойы картоп аршып жүрем дедің бе, жазға қарай бас- қа жаққа ауысар едің. Шолпанның сөзіне мəн берме, – дей ді мені тоқтатып. Оңаша бір сəтте өткендегі бастықтың «ұсы- ны сын» айттым. – Сұмдық! Сені Шолпанмен салыстырып жүр ме, обал емес пе, əкесіндей адам сөйте ме, арсыз, – деп күйіп-пісті. Менің өзімен күндес болмай тез кететініме қуанды ма, ер- тесіне Шолпан өзі менің құжаттарымды алып кухняға келді. – Гуля, ақ жол саған, міне құжаттарың, – деп қолыма ұс- тат ты. «Золушка», – демей қалыпты. Дəмеліні бетінен сү йіп, құ шақ тап қоштасып алғашқы жұмыс орнымнан «өз еркім- мен» кете бардым... * * * Жұмыстан кеткенде қайда барам, жататын жерім баяғы Тол ға най дың жанындағы төсек. Үйге келсем, ешкім жоқ. Со- дан жалғыздықта отырып, енді қайда барсам екен деп ойлан- дым. Енді кім мені Тұрсынайға ұқсап есіркеп жұмысқа тұр- |