| тақырып», – деп екіге бөлді. Оның түсіндіруінше: «Сыртқы тақырып»
дегеніміз – шығармада бейнеленген белгілі бір көріністердің (объектілердің)
әр түрлі нақтылықпен сипатталған жалпы нұсқасы. Ал «Ішкі тақырып»
дегеніміз – сол көріністің ерекше бейнеленген тұстары». Сол кезден бастап
80-ші жылдарға дейін кеңес әдебиетінде, оның ішінде қазақ әдебиеті
сынында да «тақырып» мәселесінің осындай қиын да күрделі қырлары
арнайы талданған жоқ. Бірақ, әдебиеттану теориясы мен сынның жеке
адамның творчествоға, творчестволық психологиясына жеке көркем
шығармаға күрделі эстетикалық жүйе ретінде қарау, шындықтың көрінісін
шығарманың ішкі құрлымынан іздеу бағыты «тақырып мәселесіне» қайта
оралуға мәжбүр етті. Алайда, «тақырып мәселесі» теориялық тұрғыдан толық
тұжырымдалмағандықтан және оның ара жігі ашылмағандықтан бұл міндет
сол шешілмеген күйінде күрделі күрмеу күйінде қалып отыр. Сонымен бірге
«тақырыптың көркемдік дамуы» (развертывание) – ұзақа созылатын күрделі
процесс және тақырыптың қалыптасу жүйесін нақты талдамай оны зерттеу
қиын. «Тақырып» ұғымын біржақты түсіндіруден, тек бейнеленген
«көріністердің шеңберімен» шектеуден бас тарту үшін оның қалыптасу
сатыларын жазушының көркем ойлау жүйесімен көркемдік шындықтың
арасындағы байланысын, тақырып денгейінің ауқымын және ол ойдың жеке
шығармалардағы нақты көрінісі, жазушылық шеберлігінің дәрежесін талдау
қажет. Бір кездегі ұмыт қалған «тақырып мәселесін» сексенінші жылдарда
Г.А.Белел қайта қозғады. Ол өзінің «Әдебиет – сынның
Достарыңызбен бөлісу: | 
