Ғылыми-педагогикалық зерттеу
– жаңа педагогикалық білімдерді қалыптастыру
үрдісі, оқыту, тәрбиелеу, дамытудың объективті заңдылықтарын ашуға бағытталған
танымдық іс-әрекеттің бір түрі.
Озат тәжірибе.
Жеке мектептер, лицей, гимназиялар, репетиторлық, риторика, би
өнерін оқыту қайта жаңғыртылуда. Біртіндеп әлемдік тәжірибенің есігі де кең ашылуда.
Мысалы, вальдорф мектебімен педагогикасының жетістіктері, М.Монтессоридің,
С.Френенің еркін тәрбиелеу жүйелері. Сонымен қатар, 1980-1990 жылдардағы жаңашыл
педагогтардың (В.Шаталов, Ш.Амонашвили, Е.Н.Ильин, М.П.Щетинин, И.П.Волков,
С.Лысенкова, Л.Занков және т.б.) практикасы да ерекше орынға ие.
Олардың жетістіктері:
1.
Олар формализммен, бюрократиялық шектеулер және унификациямен күресе
отырып, әрбір педагогтың шығармашылықпен, дербес, іздену, авторлық тұрғыдан
жұмыстану құқығын алып шықты.
2.
Өз
практикасы
арқылы
олар
оқушылармен
ынтымақсатықпен,
шығармашылықпен жұмыстану, қалыптасушы тұлғаның ішкі еркіндігін, әрбір
оқушыға көмек беру ізгіліктік идеяларын бекіте отырып, білім берудегі
демократиялық өзгерістерге жол салды, қоғамның ізгіленуіне мүмкіндік берді.
3.
Олар жаңа педагогикалық жүйелер жасап шығарды. Оның әрқайсысында өзекті
педагогикалық мәселелер өз шешімін тапқан.
Достарыңызбен бөлісу: |
