Сөйтіп 20 ғасырдың басында жарықтың электромагниттік теориясына жарықтың фотондық теориясы қосылды. Сонымен, жарықтың әрі толқындық, әрі корпускулалық қасиеттері бар; жарықтың табиғаты екі жақтылы. Осындай екі жақтылы қасиеттер кәдімгі заттың элементар бөлшектеріне де тән. Осындай көзқарасты белгілі француз физигі Луи Де – Бройль (1924 ж) ұсынды. Бұл пікір кейін (30 – шы жылдары) тәжірибе жасалып дәлелденді. Үстірт қарағанда жарықтың фотондық теориясы бұрынғы Ньютон өрбіткен корпускулалық теорияға ұқсас сияқты. Бірақ ол тұрпайы ұқсастық , өйткені сапа жағынан алғанда фотон кәдімгі бөлшектерінен өзгеше, ерекше «бөлшек», салыстырмалылық теориясы бойынша фотонның белгілі массасы болғанмен, оның «тыныштықтағы массасы» нольге тең, барлық фотондардың жылдамдығы бірдей (с=3 м/с).
Жарық – материяның бір формасы, онда материяның барлық негізгі қасиеттері бар. Бірақ жарық материя болғанда оның материяның басқа формаларынан (электрондардан, позитрондардан, атомдардан) ерекшелігі сол – жарықтың тыныштықтағы массасы жоқ. Атомдар ядролары өрісінде болған кейбір процестер нәтижесінде жарық кванты (фотон) жойылып, оның орнына екі элементар бөлшек – электрон және позитрон (оң зарядты бөлшек, массасы мен зарядының мөлшері электрондікіндей) пайда болады. Бұған кері процесс те мәлім: электрон мен позитрон бірігіп жойылып кетіп, оның есесіне екі фотон пайда болады. Сөйтіп фотонның заттың кәдімгі бөлшектері сияқты массасы, импульсі, энергиясы бар: фотон электрон мен позитронға айнала алады, фотон электрон мен позитроннан түзіле алады.
