атаның ұлы емес, адамның баласы болуы да, елге танылып, артынан мәңгі өшпес із
қалдыруы да осының айқын дәлелі болып табылады.
Сайып келгенде, қазақ үшін әкенің балаға деген тәрбиесі – адамзат болып қалыптасу
жолындағы алтын діңгек іспеттес. Ата дәстүрінен аттамаған Құнанбай да баласының адам
болып, жалындаған жас болғанын қалағандықтан тәрбиесіне ерекше назар аудара білген.
Бұны неде болса тұлғалық даралық деп атағанымыз жөн.
Достарыңызбен бөлісу: