Корреляция
– реалды бақыланған мәлімет, мысалы тәуелсіз өзгергіштіктің бөлігі
бір мәнімен өзара байланысы жатады.
Корреляциялық зерттеу
–
адамдардың индивидуалды айырмашылықтары мен
олардың мінез–құлқын сипаттайтын екі өзгергіштіктің ара – қатынасын зерттеу.
Рангілік корреляция
– айнымалылар мәнінің өсу реті бойынша реттелінген
өзарабайланыстарын бейнелейтін корреляциялық талдау әдісі.
Корреляциялық
коэффицент
–екі
кездейсоқ
шамалардың
арасындағы
бағыттылық пен дәреженің статистикалық көрсеткішінің өзара байланысы.
Интеллект коэффициенті
(Іntellіgence Quotіen, ІQ)
- интеллект тестерінің
көмегімен өлшенетін тұлғаның интеллектуалды даму деңгейінің көрсеткіші «ІQ»-
терминін 1912 жылы В.Штерн енгізген.
Бөлу заңы
–
варианталар мәні мен оларға сәйкес ықтималдықтар арасында
байланыс орнататын математикалық арақатынас.
Қалыпты үлестірім заңдылығы
– таңдау тобындағы шеткі мәндерге қарағанда
арифметикалық ортаға жақын мәліметтердің жиі кездесуі. Ол графикалық тұрғыда
қоңырау пішінді болады. Бұл үлестірім қисығы үш ғалымның: Де-Муавр
(Англия,1733ж); Гаусс (Германия, 1809ж); Лаплас (Франция, 1812ж)
заңдылықтарымен анықталынған.
Биномалды бөлу
–
берілген жағдайдың математикалық моделі.
Болжау сызығы
–
корреляциялы зерттеуде алынған екі өзгергіштіктің
мәліметтерінің диаграммада шашырау сызығы.
Q-критерийі
(
Розенбаум)-
екі таңдау арасындағы қандай да бір сандық өлшенген
белгілер деңгейі бойынша айырмашылықты анықтау үшін қолданылатын
статистикалық әдіс.
|
