27
Шәйба жұрттың назарын еріксіз өзіне аударады. Ату кезегі өзіне келгенде,
Шәйба асықпай садағын оқтап, өзіне деген асқан сенімділікпен садағын керіп
кеп қалады. Оқ нысанаға дәл тиеді. Жиналған жұрт таңғалыса, сүйсіне
қараған сәтте Шәйба:
"Мен Хашимимін, Бетһа бегінің ұлымын. Нысананы көздей алмасам,
атамның атына кір келтірген болар ем," - дейді шабыттана шалқып.
Оның айтқандарын жиналғандардың бәрі естиді. Әбдіманапұлдарының
бірі Шәйбаға жақын барып, Хашимнің ұлы екенін нақтылап сұрап біледі.
Меккеге оралған соң әлгі адам болған жайтты әкесінің бауыры Мүтәліпке
баяндап береді. Осыншалықты қабілетті, ақылды баланың бөтен елде
жүргендігін қаламайтынын да сөз арасында айтып қалады.
Мүттәліп мұны ести сала Мәдинаға жол тартады да, Шәйбаны алып,
қайта оралады. Меккеге кірген сәтте-ақ Мүттәліптің жетегіндегі балаға көзі
түсіп «Бұл кімнің баласы?» деп сұрағандар көп болды. Көз тиер деп
қорыққан Мүттәліп еш ойланбастан «Бұл - менің құлым» деп қалай айтқанын
өзі де байқамай қалады. Тіпті әйеліне де осылай жауап береді. Ертесіне ағасы
алып берген қымбат киімдерді киіп далаға шыққан балаға көңіл аудармаған
жан қалмайды. Барша жұрт оның кім екенін, қайдан келгенін таңырқай
сұрайды. Білетіндер «Әбдімүттәліп, яғни Мүттәліптің құлы - деп (Абд, Әбду
– араб тілінде құл дегенді білдіреді - Д. Ө.) жауап береді. Кім екендігі
кейінірек белгілі болғанмен, сол күннен бастап Шәйба Әбдімүттәліп аталып
кетеді.
Достарыңызбен бөлісу: