Диэлектриктердің жылулық қасиеттерін сипаттау үшін келесі шамалар пайдаланылады.
Қызуға төзімділігі – электризоляциялық материалдар мен бұымдардың ешбір зиянсыз температураның жедел ауысуы мен жоғары температура әсеріне төтеп беру қабілеттілігі. Электрлік және механикалық қасиеттер неғұрлым өзгеріске ұшырауымен анықталады, мысалға, органикалық диэлектриктерде жүктеудің нәтижесінде созылу немесе бүгілу деформациясының пайда болуы.
Жылуөткізгіштігі – материалда жылу беру процессі.Тәжірибелік түрде анықаталатын λт. λт коэффициентпен сипатталады, яғни, 1 секунд ішінде 1 м қалыңдықтағы және 1 м2 беттік қабат ауданда 1 °К температуралық өзгерісі кезіндегі жылу мөлшері. Диэлектриктердің жылуөткізгіштік коэффициенті кең аумақта ауысады. Газдар, кеуекті диэлектриктер және сұйықтар үшін λт ең төменгі мәнге ие (ауа үшін λт= 0,025 Вт/(м·К), су үшін λт = 0,58 Вт/(м·К)), ал кристаллық диэлектриктер жылуөткізгіштік коэффициенті ең жоғарғы мәнге ие. (кристаллдық кварц үшін λт = 12,5 Вт/(м·К))Диэлектриктердің жылуөткізгіштік коэффициенті олардың құрылымына (балқытылған кварц үшін λт = 1,25 Вт/(м·К)) және температураға тәуелді.
Жылулық ұлғаюы төмен мәнге ие материалдардың жылуға төзімділігі жоғарырақ болады, және керісінше жылулық ұлғаюы жоғары материалдардың жылуға төзімділігі төменірек болады. Органикалық диэлектриктердің жылулық ұлғаюы бейорганикалық диэлектриктерден жоғары (он және жүз есе) болып келеді. Сондықтан бейорганикалық диэлектрлік бұйымдардың өлшемінің тұрақтылығы температуралық тербеліс кезінде органикалыққа қарағанда алдеқайда жоғары болып табылады.
