аппақ желмаяға мінген ақ сәлделі біреу
көтеріледі. Түйеден
түспеген күйі, тізезінде жатқан кітапты оқи бастайды. Күңіренген қою дауысы
оқтын-оқтын үзіліп кетеді. Сол кезде барлық жұрт құлдық ұрады екен, Әмірші
өзі айтып көрмеген соң, көптен соң барып қосылады. Ертеңінде ақ түйелі адам
тағы да дұға оқиды, сосын намаздан соң тағы да етекке қарай барады.
Тайқазандар түсіріледі. Кейін шаһарға беттегенде, алдарынан Қағба көрінеді.
Бірақ Әмірші Қағбаны ұстай алмай қояды, қолын соза бергенде Қағба да
орнынан жылжып ұстатпайды.
Ол енді жұртпен бірге ауланың ішіндегі
қағбаны салған Ыбырайым пайғамбардың қабіріне барып тағзым етті.
Зәмзәмнің құдығынан су тартып ішті. Зәмзәм суды ішкенде де көкірегін
сілтідей жидітеді.
Қағбадан шыққанда егіз тау Саф пен Мәруді көреді. Қағбаны Ыбырайым
салады. Шұбырған халықтың алды баяғыда Ыбырайым қағба салып
жатқанда жалғыз ұлы Ысмайылға бір жұтым су таба алмай әйелі Агөрдің
жеті рет айналып жүгіріп шыққан Саф пен Мәрудің арасындағы қойнауға
жетті.
Екі өкпесін қолына алып, бұл да келді. Жан даусы шығып: «Хақ тағала,
қай қызметіңе де әзірмін» — деп айқай салып келеді. «Тек жұртқа жасаған
мейіріміңді маған да қия гөр» — деп екі етек боп жалбарынып келеді. Бірақ
тірсегінен қағып өтіп, шыркөбелек үйіріліп, шыр айнала қашып жүрген
қағбаның қасиетті тарғыл тасы бұған бәрібір жеткізер емес. Ол дауысым
Алланың құлағына тимей жатыр-ау деген кісіше, құрғап қалған көмейін
қаттырақ кенеп, бар күшін салып, айқайлады: «Ләббай...» Әмірші әлдебір
әжептарқы дауыстан оянып кетті.
Аңшылықта таста жатқанда жолбарыс шыға келеді, Әмірші ажалым осы
екен деп ештеңе ісемейді. Бірақ нөкер жігіт келіп қалғанда, садағын алып
жолбарысты атып өлтіреді. Шаһарға қайтып, пірінен түсін жорып беруін
Достарыңызбен бөлісу: |
