сұрауға асығады. Жер-су аттары: қырлы шыңдар Арафе мен Мұздалиф, Саф мен Мәру, Мин алқабы, Байтақ шаһары. Әмірші қасындағы нөкерін етекке тастап, киелі үңгірдің аузында көлеңкелеп
отырған кәрі піріне ылғи да тек бір өзі ғана көтерілетін. Бұл жолы да сол
әдетімен биік шоқының басына жаяулатып шығып келеді. Қандай алыс сапарға
аттансын мейлі, қандай падишаның тәжі мен тағына сұқтансын мейлі, ол қай
жорығын да әуелі осы бір біраз жерге дейін құмақтатып барып, сосын бірдей
тайғанақ саз шаппа биікке тіп-тіке өрмелейтін бұралаң соқпақтан бастаған-ды.
Ол осы бір қара шоқының басына қашан да болдыртып шығатын. Бұл жолы ә
дегеннен-ақ жіліншігі жеміріліп қоя берді. Әлсін-әлі тоқтап бел жазып алады.
Бірақ екі бұғанасына қорғасын қаптап қойғандай, барған сайын бөксесі зіл
тартып, аяғы ұйып барады. Тынысы да бітіп қалды. Сонау етекте қалғандар
алтын тәжді падишаның үпірсең ұшып кететіндей қаңғалақтаған қара шалға
бола осынша азаптанатынына қайран қалып тұратын шығар.
Ақыл да қоспады, бата да бермеді; бұрын бұны жасырақ кезінде мүсіркеп, маңдайынан сипайтын әдеті болушы еді; бұл жолы оның жүзінен аспандай қараған астамшылық пен қазымырлықтан басқа ештеңе байқамады. «Арман-ПВ» баспасы «Кекілбаев дарыны – мейлінше ғибратты дарын. Оның кеңістігінің өзінен
ұғымтал көкірек пен жіті көз адуын өнердің мінезін көреді.»
Асқар Сүлейменов Сырт қарағанда жалаңаш көрінетін барқан құмның өзін жұмбақ, қорқынышты етіп көрсетеді. «Ат тұяғынан құм сауырын ойып түскен
дөңгелек шұңқыр лезде қайта толады. Алдындағы оқ бойы озық өңшең құла ат
мінген күзет сарбаздарынан тау-тау шағылдың беткейінде шашырап қалып
жатқан көп із көзді ашыпжұмғанша-ақ ғайып болады. Сусыма құм
баянсыздықтың тылсым құдіретін танытқысы келгендей, құп-қу жүзіне жолап
кеткен сәл таңбаны жалмап жұтып жатыр. Әмірші ұлы шөлге келгелі бері оппа
құмның осы бір обыр мінезінен назарын қанша алып қашса да, құтыла алмай-ақ
қойды».
