Санатбай. Барамын. Ал, қайтпексің? Сен ертелі-кеш арса-арсаң шығып арық жағалап жүргенде, Санекең салқын паркте сайран құрады. Көргенім – кино, барғаным – театр болады. Шалқимын сөйтіп.
Әшірбек. Жаса, Санат, жаса, аяқ-қолың шидей, сен шынында да қалада тұратын адамсың. Сенің қолың кетпен-күрек емес, қалам ұстауға жаралған, ал, аяғың қаланың тротуарын көсеп басуға лайық. (Балалар қыран күлкі болады).
Бекен. Баста бірдеңе болмаса, қалам ұстап қол не жарытады? Мұның басы белгілі ғой бізге. Ал көше таптауға бұл таптырмайды. Ақымақ бас-аяқтың соры.
Әшірбек. Бекен, сен оны олай деп күндеме. Математикті қайдам, Санатбайдан жазушы, әйтпеген күнде журналист шығады.
Достарыңызбен бөлісу: |
