Жазғытұрымғы тіршілікті суреттеген ақындардың өлеңдерін сәйкестендіріңіз

1. Сәуірде алуан-алуан жауар нөсер,

Нөсердің қуатымен жер шөбі өсер.

Көкөрай дүние жүзі шалғын болып...

Жан, айуан, адамизат бауырын төсер.

Жан-жәндік рахат тауып түру үшін

Ұшпақтан хош иісті желдер есер.

Сәуірдің әрбір күні дертке дәрмен,

Құдайым дәрмен бол деп етер пәрмен.

Бір малы шаруаның екеу болып,

Қыстаудан ел шығады алуан-алуан.

Күлісіп, құшақтасып әзіл етер,

Әйелдер көш жөнелтіп кейін қалған...

Жүгірер киік, құлан тау мен қырда,

Қуанып ықыласпен келген жылға.

Алыстан мұнарланған сағымдары

Шақырып тұрар күліп кел деп мұнда.
2. Жаздың көркі енеді жыл құсымен,

Жайраңдасып жас күлер құрбысымен.

Көрден жаңа тұрғандай кемпір мен шал,

Жалбаңдасар өзінің түрғысымен.

Қырдағы ел ойдағы елмен араласып,

Күлімдесіп, көрісіп, қүшақтасып.

Шаруа қуған жастардың мойыны босап,

Сыбырласып, сырласып, мауқын басып.

Туйе боздап, кой қоздап - қора да шу,

Көбелекпен, құспенен сай да ду-ду.

Гүл мен ағаш майысып қарағанда,

Сыбдыр қағып, бұраңдап ағады су.

Көл жағалай мамырлап қу менен қаз,

Жүмыртқа іздеп, жүгіріп балалар мәз.

Ұшқыр атпен зырлатып тастағанда,

Жарқ-жүрқ етіп ілінер көк дауыл баз.

Құс қатарлап байлаған қанжығаға

Қыз бұраңдап жабысып, қылады наз.

Анау мал толып жатқан.

Жайнаған терең сайлар,

Ойнаған құлын, тайлар.

Ел қонып көл жағалай,

Өріске малын айдар.

Гүл өсіп гүл-гүл жайнар,

Бұтақта бұлбұл сайрар.

Тіріліп құрт-құмырсқа,

Жер жүзі быж-быж қайнар.

Сұлу жүр сылаңдаған.

Күлімдеп қыландаған,

Ерініп бір басуға,

Жас талдай бұраңдаған.

Қыдырып жігіт сылқым,

Ерігіп күнде дарқан.

Жеңгесі жылы жүзді,

Ат қойып кенже қалқам.

Аспанда күннің нұры,

Мақпалдай жердің түрі.

Қуаныш мал мен жанда,

Қыс шыққан өлмей тірі.  

Жылы-жылы жел соқты,

Жылғалардан су ақты.

Қаңқыл-қаңқыл қаз кепті,

Жер қарайды: жаз кепті.

Желкілдейді көк майса.

Желіндейді мал жайса.

Ауыл көшті қыстаудан,

Әне, апамдар қой сауған,

Құс ұясын түзеді,

Тайымды ағам күзеді.

Ел ешкісін қырқыпты.

Егіндерін жыртьшты.

Ой, балалар, балалар.

Ойналық та күлелік,

Қос басына мінелік.

Жібектей көкорайлар жатқан жайрап,

Сұлудай бұраңдаған бұтақтарда

Ән салып әр түрлі құс тұрған сайрап,

Суықтан тоңып өлген шыбын-шіркей

Тіріліп, қанат қағып, быж-быж қайнап,

Аспанда күн күркіреп, от жарқылдап,

Жылы жел қара бұлтты тербеп айдап.

Уызға жаңа тойған жас құлынды

Шыңғыртып жылқышылар ұстап, байлап,

Азырақ күйлі шыққан қысыр тайын

Балалар шапқыласқан мініп жайдақ .

Қыс қысқан арық-тұрақ, жаман-жәутік

Кетті ғой әлдеқашан тырақайлап.

Жаратқан жанға рахат жазғытұрды

Шүкір қыл бір Аллаға «я, құдайлап».

В) Ы. Алтынсарин

С) Ж.Аймауытов

D) М.Дулатов

Е) А. Құнанбаев