ХІХ ғ. соңында ерітінді физикалық түзіліс, онда еріткіш пен еріген зат арасында ешбір әрекеттесу жоқ деп есептелді. Ерітіндінің түзілуін еріткіштің енжар ортасында еріген зат бөлшектерінің тара-луымен түсіндірген. Кейін келе бұл теория тек идеалды ерітіндінің тәртібін ғана сипаттайтыны белгілі болады (мысалы, көптеген газ ерітінділері), онда еріген зат бөлшектерімен еріткіш бөлшектері өзара ешбір әрекеттеспейді. Бұл теорияны Я.Вант – Гофф, С.Аррениус, Оствальд т.б. ғалымдар жақ-тады.
Бұл теория бойынша еріген зат пен ерітінді бір - бірімен әрекеттеспейді.Еру диффузия салдарынан болатын физикалық процесс. Ерітінді еріткіш пен еріген зат молеку-лаларының бір текті қоспасы деп аталады.
Бұл теория бойынша еріген зат пен ерітінді бір - бірімен әрекеттеспейді.Еру диффузия салдарынан болатын физикалық процесс. Ерітінді еріткіш пен еріген зат молеку-лаларының бір текті қоспасы деп аталады.
Физикалық теория мен химиялық теория біраз уақытқа дейін бір - біріне қарсы қойы-лып келді.Қазіргі кезде ерітіндіде әрі хими-ялық әрекеттесу, әрі диффузия болуы дәлелденген, сондықтан еру – физико-химиялық процесс деп қарастырылады.
