Ғ.Қарашұлының өмірі мен шығармашылығы

Батыс Қазақстан облысы Жәнібек ауданында 1876 жылы дүниеге келген. Ескіше терең білім алған. “Уақыт”, “Тәржіман”, “Ұлфат”, “Шора” т.б. татар-ноғай газет-журналдарына ат салысып, танымал көсемсөзші болған. “Жәдидтік” жаңаша оқу жүйесін құптаған. Абай поэзиясынан көп үйренген ақын. Өз ұстазы Ш.Бөкеевтің әсері бүкіл шығармашылығына өнеге болған. Поэзиясында реалистік шындықты жырлау басым болып келеді. Тақырыптық тұрғыдан алғанда поэзиясында патшалық Россияның отарлау саясатына қарсылық басымдау жатады. Өлеңдерінде тек жалаң күресті емес, өнер-білім арқылы жүзеге асатын саяси күресті алға қояды. Дәстүрлі поэзиядағы Дулат, Шортанбай сықылды ел надандығын, өзге елден жұқтырған кесапатты қасиеттерді, мінезқұлықтарды сынай отыра, ақын өлеңдерінде “құр ойбайдан” гөрі өзіндік ой айтуы басым келеді. Ел азаматын көре білетін, оның жігерін қайрай білетін өлеңдері өте мол. Ол – ертеңге сенім артып, болашаққа сене білген азамат. Ғұмар – өлең-жырды өте көп жазып, біраз кітап шығарған ақын. 1911-13 жылдары Уфа, Қазан қалаларында “Қарлығаш”, “Тумыш”, “Бәдел қажы”, “Бала тұлпар”, 1914 жылы Орынборда “Аға Тұлпар”, 1918 жылы “Тұрымтай” кітаптарын шығарған. Ғұмар – “Алаштың” ұранын (гимн) жазып алаштың рухын көтерген өнерпаз.