Сұлу қыздың портреті мүсінделген туындыларды авторларымен сәйкестендіріңіз

1. Сұлу қыз, қалың елден сені таптым,

Көрдім де тамашаңа белден баттым.

Майысқан алтын айдар еркесісің.

Оянған ұйқысынан табиғаттың.

Құмардан құр көргенмен шықпайды екен,

Кілті қолға түспей махаббаттың.

Күн шалмас, миуаңды алмас адам бар ма,

Шағынды күзеттім де қарап жаттым.

Бола алмай дидар нәсіп қол созғанмен,

Қызығын көре алмадым рақаттың.

Сыланып тоты құстай қыр көрсетіп

Аққудай биікке ұшып қанат қақтың.

Жалынын басатұғын жалғыз өзің,

Сөнбестей жүрегіме бір от жақтың.

Болмағы мұрат хасыл және өзіңнен,

Өзіне сырттан балап жүрген заттың.

Дей көрме - «кінә өзіңнен, обалың жоқ,

Қайғыға шат көңілді неге саттың?»

Сұлуым, қазы да сен, төрем де сен,

Мұңымды қайта айналып саған шақтым.

2. Маңдайдан тура түскен қырлы мұрын,

Ақша жүз, алқызыл бет тіл байлайды.

Аузын ашса, көрінер кірсіз тісі,

Сықылды қолмен тізген, қайнайды.

Сөйлесе, сөзі әдепті, әм мағыналы,

Күлкісі бейне бұлбұл құс сайрайды.

Жұп-жұмыр, ақ торғындай мойыны бар,

Үлбіреген тамағын күн шалмайды.

Тақтадай жауырыны бар, иығы тік,

Екі алма кеудесінде қисаймайды.

Сорақы ұзын да емес, қысқа да емес,

Нәзік бел тал шыбықтай бұраңдайды.

Етіндей жас баланың білегі бар,

Әжімсіз ақ саусағы іске ыңғайлы.

Қолаң қара шашы бар жібек талды

Торғындай толқын ұрып көз таңдайды.

Қандай қызда ләззат бар жан татпаған?

Сұлуы бұл заманның тек жатпаған.

3. Күні кеше толған ай жүзің еді,

Сиқырлы қара нәркес көзің еді.

Мап-майда мамық қардай мінсіз денең

Бейне бір бақшадағы үзім еді.

Жел тимей, кірсіз тұрған кезің еді,

Жандыға жақсы дәру сөзің еді.

Басып кеткен пайғамбар іздеріндей,

Қадірлі аяқ басқан ізің еді.
4. Алтайдың кербез сұлу азат қызы,

Шырқатып ән салғанда жайнап жүзі,

Қайысқан қара ормандар құлақ түріп,

Жымыңдап масайрайды көк жұлдызы.

Алтайдың жерінде нұр, көгінде күн,

Тіпті жоқ, ұнамастай бойында мін.

Нұрлы жүз, құралай көз қарындастың,

Көрдің бе қара шашы төгілгенін?

Алтайдың құлпырып тұр сай-саласы,

Ән-сауық, шат-шадыман айналасы.

Болған соң елі нұрлы, жері шалғын,

Қалайша ән салмасын қыз-баласы.

Көргенде құмарланып кеудең толса,

Алмас қылыш жүзіндей аударылып,

Көлеңкесі көңіліңе барып қонса.

Бойы тік, сын-сымбаты түзік болса,

Саусағы сылдыраған жүзік болса.

Екі беті үлбіреп, көзі жайнап,

Белдері тартқан сымдай нәзік болса.

Өн бойың қарағанда ду-ду етсе,

Сыртың қысылып, тұншығып ішің күйсе.

Ал сонда асыла кетіп, бұраң етіп,

Қайтер едің, жігітім, қолға тисе?

В) Мағжан Жұмабаев

С) Сұлтанмахмұт Торайғыров

D) Міржақып Дулатов

Е) Абай Құнанбаев