А Д А М З А ТТЫ Б ІР ІК ТІР У
25. Сиу көсемі, 1905 жыл. Сиулар да, ¥лы жазықтың басқа тайпалары да
1492 жылға дейін аттың не екенін білген емес.
Homo sapiens
адамдарды «біз» және «оларға» бөлуге көшті.
«Біз» - «мен» кім болса да «мені» қаумалай қоршағандар, ал қалған-
дарыңның бәрі - «олар». Ешбір қоғамдық жануар бүкіл түрдің мүд-
десі туралы ойлауға қабілетті емес. Шимпанзе бүкіл шимпанзенің
тағдырына алаңдамайды, ұлу дүниежүзілік ұлулар ассамблеясының
депутаттары үшін дауыс беріп, мүйізшесін жыбырлатпайды, бірде-бір
арыстан бүкіл арыстандардың королі болуды көксемейді, сондай-ақ
омартада «Барлық елдің жүмысшы аралары - бірігіңдер!» деген үран
ілулі түрмайды.
Когнитивті революциядан кейін
Homo sapiens
осы салада өзін әдет-
тегіден өзгешелеу ұстады. Адам өзіне мүлде бейтаныстармен ынтымақ-
тасуды үйреніп, оларды дос-жаран тіпті туысқан-бауыр санады. Алайда
туысқандық қанатын кеңге жая алмады. Көрші алапты немесе анау тау-
дың арғы жағын, бұрынғысынша, «олар» мекендейтін еді. Менес пер-
ғауын Мысырды (б.з.д. 300 жыл шамасы) біріктірген кезде мысырлықтар
өз елінің шекарасы барын, оның арғы жағында «варварлар» өмір сүре-
тінін жақсы түсінді. Варварлар - бөгделер. Мысырлықтар оларға емес,
жерге немесе өздеріне қажет басқа ресурстар қаншалықты тиесілі
екеніне ғана қызықты. Адамдар ойлап таба білген кез келген «қиялда-
ғы тәртіпті» адамзаттың біршама бөлігі елемеді.
Достарыңызбен бөлісу: