149
ИМАНИ ГҮЛ
Асқазанымыздың
аштық арқылы сұраған дұға-
тілегін жауапсыз қалдырмай аспаннан жаңбыр жауғызып,
жерге әр түрлі жеміс-жидекті төгіп, жан-жануарды алды-
на салып берген мейірім-рақымы мол Ұлы Жаратушы-
мыз сүйікті құлы, жаратылыстың маңызы – жалпы адам
баласының «мәңгілік, мәңгілік» деп тулаған жүрегінің
тілегі мен дұғасын қалай ғана жауапсыз қалдырып, оны
жоқ етіп тіршілік бетінен мүлде келмеске сызып таста-
сын? Ол үшін
ақырет әлемін, бақи өмірді жаратпасын?
Адамды өмір сахнасынан мүлдем келмеске жіберіп,
Өзінің шексіз мейірімділігі мен рақымдылығын қалай
ғана жоққа шығарсын? Өйткені
адамды мәңгілік өмірге
құштарландырып, сосын оған құштарланған мәңгілік
өмірін бермеуі – Оның шексіз шапағат, мейіріміне теріс
болмақ.
Егер ақырет болмаса,
бұл ғұмырда көрініс тапқан
Ұлы Жаратушының махаббат шуағының еш бір мән-
мағынасы қалмай, мейірімділік зұлымдыққа,
махаббат
дұшпандыққа, ләззат өкінішке айналар еді. Себебі адам
бұл дүниенің пәни ләззаттарымен,
өткінші рахатымен,
Ұлы Жаратушысының мына дүниемен шектеулі уақытша
махаббатымен қанағаттанбайды. Ол мәңгілік ғұмырды,
шынайы бақытты, шексіз мейірімді қалайды.
Достарыңызбен бөлісу: