104
Жыл сайын (кейде жылына 2-3 рет) дала мен
шалғындарда өсімдіктердің жер бетіндегі бөлігін алу -
өсімдік үшін қалыпты мезгілді дамуды тоқтату,
фитосинтездеуші «жұмыс» алаңын жою, қор заттарын түзу
ж
ән
е жинаудың бұзылуы деп саналады. Ору жемісі жетілген
уақытта жүргізілетіндіктен жемістің өнімділігінің төмендеуі
мен тұқым арқылы көбеюіне мүмкіндігін күрт азайтады.
Дала шөптерін орғаннан соң немесе малға жайылым жер
ретінде пайдаланғаннан кейін орылған шөптің қалған жер
бетіндегі мүшелерінен қайта шөп өсіп шығады. Бірінші ору
неғұрлым ерте жүрсе, соғұрлым шөптің қайта өсуі, гүлдеуі,
жеміс беруі, тұқымдану үрдісі жүреді. Осыған байланысты
өсімдіктердің біржылдық ж
ән
е көпжылдық формалары
қалыптасады [50]. Біржылдық өсімдіктердің ерте
жән
е жай
тұқым беретін түрлері белгілі. Көпжылдық өсімдіктерде ерте
ж
ән
е жай тұқым беретін түрлерінің кездесу құбылысы
анықталған.
Қазіргі далалар тұрақты экожүйелер болып табылады.
Дала өсімдіктерін ору жарықтың көп түсуіне, жердің қатты
қызуына, топырақтың құрғауына, топырақ құрамындағы
ауаның азаюына, өсімдік қалдықтарының топырақта ж
ән
е
топырақ қорегінің азаюына
әк
еледі. Н
әти
жесінде түрлік
құрам бұзылып, биоценоздық байланыстар жойылып жаңасы
түзіледі.
Шөпті үнемі ору тепе-теңдікті сақтаудың бір факторы
ретінде анықталған. Өйткені шөпті ормаса, топырықта шөп
қалдықтары жинақталады, ылғал көбейеді, жылу қабылдауы
азаяды, бірақ минералды қоректенуі артады. Сөйтіп, дала
өсімдіктері мезофильді ж
ән
е гигрофильді түрлік құрамға
ауысады.
Достарыңызбен бөлісу: