Дүйсен. 2004ж.
Қиналып, жолы болмай жүрген Шу қаласында Дүйсен деген қасапшы бала келді. Анда-санда қонып жүрді. Бір күні айтты:
- Аға, менен не көмек керек? – деді.
- Дүйсен, аяндық болып еді. Мына жерден 15 метр жерден дәрет суыңды қаз деген. Шамаң келсе соған көмек бер! – деп айттым.
Дүйсен 15 метр трубасын алып келіп, компрессорды әкеліп көрсетілген жерден құдықты қаздырып, су шықты. Сол апрельдің 10 болатын 2004ж.
Ақбақайлық Байтақ деген жігіт әйелімен Түркістанға барған еді. Барып келгеннен кейін:
- Беке, мен ескерткіш жасайтын жерде жұмыс істеймін. Егер де осы атаға тас, мрамор керек болса, размерін айтыңыз. Мен өз қаржыма бала-шағамның садақасы деп жасап беремін, - деді.
Содан күзде аяндық болды. Размерін айтып жібердім. Тасы келді. 5-6 жігіт жабылып жатып әрең түсірдік. Беріп жібергені көк тас екен. Содан ескерткіш қылып қоятын болдық. «Оңды-солды үлкен-кішіге жол апатынан қайтыс болғандарға белгісін қой!» – деген соң. Содан бас жағына қояйын деген едім. Қаламады.
Достарыңызбен бөлісу: |
