Цепеннің сыртқы түрі
Трематодтардың сыртқы көрінісі Трематодтардың дернәсілдік кезеңі
5. Әдебиет:
Негізгі
1. Биология.Под ред. В.Н.Ярыгина. Кн.1,2.М., Высшая школа, 2004,
320с.
2. Биология. А.П.Пехов. Учебник для ВУЗов. – М.:ГЭОТАР-
Медиа,2012.-656с.
3. Казымбет П.К., Мироедова Э.П. Биология. Учебное пособие для
студентов медицинских вузов. – Астана, 2006, 2007.
4. Медицинская биология и генетика/ Под.ред. Куандыкова Е.У.,
Алматы, 2004
5. Паразитарные болезни. Найт Р. Пер.с англ.-М.:Медицина,-1985,-
416с.,ил.
6. Инфекционные болезни и эпидемиология:Учебник /В.И.Покровский и др.-2-е изд. – М.:ГЭОТАР-Медиа,2004 – 816с.:ил.
7. Тропические болезни:Учебник/ Под ред.Е.П.Шуваловой. –
М.:Медицина,1996. – 544с.ил.
Қосымша
1. Догель В.А. Зоология беспозвоночных, «Высшая школа», М.,1981
г., 315с.
2. Догель В.А. Курс общей паразитологии. «Учпедгиз» , М.,1941 г.
3. Атлас по зоопаразитологии. : Чебышев Н.В., Далин М.В., Гусев
В.К. и др. –М.: Интерхим, 1997. 161с.
4. Инфекционные и паразитарные болезни (в 3-х томах). Возианова
Ж.И., М.:Изд.«Здоровье»,2002,2500с.
5. Иксодовые клещи - паразиты и переносчики инфекций. Балашов
Ю.С.,Изд. «Наука», 1998,330с.
6. Членистоногие, опасные для жизни и здоровья человека. Изд.
КазНУ, 2004, 197с.
7. Экологическая паразитология. Кеннеди К.,Изд. «Мир», 1978,
233с.
8. Учебник паразитологии с энтомологией. Осиповский А.И.
Изд. «Мед. Литература», 1959, 222с.
9. Руководство по паразитологии человека. Павловский Е.Н.
Изд. «АН СССР», 1949, 1022с.
6. Қорытынды сұрақтары: (кері байланысы)
Жалпақ құрттардың жалпы сипаттамасы?
Трематодтар класына сипаттама?
Мирацидий, спороциста деген не?
Церкарий және метацеркарий қандай қызмет атқарады?
Бірқожайынды және екі қожайынды сорғыштарды атаңыздар?
№3
1. Тақырыбы: Жұмыр құрттар типі паразиттік өкілдерінің эпидемиологиялық маңызы. Биологиясы, патогенді әсері, диагностикасы және алдын алу.
2. Мақсаты: Знакомство с паразитами, относящимися к круглым червям.
Характеристика теоретических основ, патогенного действия, диагностики и гигиены паразитических представителей типы класса круглых червей.
3. Дәріс тезистері: Нематодоздар (Nematodoses) — жұмыр құрттар Nematoda класы тудыратын гельминтоздар. Басқа гельминтоздар арасында нематодалар адам патологиясында айтарлықтай маңызы бар, олардың көпшілігі – геогельминтоздар; жұмыртқаларының немесе дернәсілдік дамуы топырақта өтетін түрлер. Филяриатоздар — трансмиссивті биогельминтоздар; олардың қоздырғыштарының жұғуы бунақденелі тасымалдаушылармен байланысты (маса, шіркей, слепнями)
Аскаридоз бен трихоцефалез жылы және қоңыржай климатты елдерде тараған. Анкилостомидоздар мен стронгилоидоздар ылғалды субтропиктік және тропикалық белдеулерге тән, стронгилоидоз қоңыржай климаттық белдеуде де кездеседі. Трихинеллез — биогельминтоз, бұл да энтеробиоз сияқты адам қатысында болатын гельминтоз экватордан полярлық кеңістікті қамтитын шошқа етіндегі инвазивті дернәсілдік сатыдағы трихонеллалар арқылы жұғу жиі кездеседі.
Бұрынғы КСРО елдерінде келесі нематодоздар байқалады: аскаридоз, энтеробиоз, трихоцефалез, токсокароз, жекелеген аймақтарда —анкилостомидоздар, трихинеллез, стронгилоидоз.
Нематодоздардың ішінде адам кездейсоқ (факультативті) қожайын болып табылатын трихостронгилоидоздар да жатады. Трихостронгилоидоздар жүрек айну, аппетиттің болмауы, кейде іш өту, жалпы әлсіздікпен, дене салмағының азаюы сияқты көріністермен сипатталады.
Ішектік нематодоздар (аскаридоз, трихоцефалез, анкилостомидоз) созылмалы түрінде ұқсас клиникалық көріністерге ие. Көптеген нематодоздарды емдеу аса қиындық тудырмайды. Ішектік нематодоздарды емдеуде отандық медамин және шетелдік мебендазол (вермокс)пр епараттары әмбебап болып табылады. Соңғысы стронгилоидозды емдеуде тиімді емес. Аскаридоз, энтеробиоз, анкилостомидоз, трихостронгилидоз кезінде левамизол (декарис) және пирантела памоат тағайындалады. Трихинеллезды емдеуде мебендазол, токсокароз — мебендазолом және тиабендазолом (минтезолом) қолданады.
Әсіресе жас балаларда массивті инвазиялы ішектік нематодоздарды өз уақытында емдемеу қолайсыздыққа алып келеді. Нематодоз кезінде дамуы болжамды төмендетеді (мысалы, вухериоз кезінде - слоновость, анхоцеркоз кезінде — көздің зақымдалуы ).
Геогельминтоздардың алдын алу үшін халықты гигиеналық бағытта тәрбиелеу және жабайы жануарлар мен шошқа етін пайдаланар алдынада өңдеу жұмыстары кезіндегі ережені қатаң сақтауы қажет. Трансмиссивті биогельминтоздарда қоздырғыштардың тасымалдаушыларымен күрес жүргізеді. Алдын алу іс шараларының ең маңыздысы ауруды айқындау және емдеу, тұрғылықты орынның қолайлылығы, коммунальдық шаруашылықтың жолға қойылғандығы – сумен қамтамасыз етілу, канализациялар, лас жерлерді тазалау, аулада жеке немесе біріккен шаруашылықта мал өсіру және егін егу мәдениетінің жоғарылауы.
4. Иллюстрациялы материалдар:
Достарыңызбен бөлісу: |