Қара өкпе. Жылқының өкпесі ісіп, қабынады.
Емдеу әдісі. Жылқының мойнындағы күре тамырдан қан алады.
Лоққы. Ысылы суықтан жауыр болып,өлі еттің ісіп кетуі.
Сәуіріктіц сезімі. Жүріске берік, ұзақ сапарда иесін жолда қалдырмас аттың сипатын Қ. Абай «Аттың сыны» өлеңінде әдемі көрсетеді.
Сол сияқты Ж. Ілияс «Құлагер» поэмасында ат сыншысы Қүреңбайдың сынын дәлме - дәл суреттеп баяндайды. Бірде совхоздың жылқы табынына бардық. Соғымға еңбекақы есебінен бір бие жазғызып алғанмын. «Газикке» салып, бай-
лап, алып кетпекпіз. Көмекшісі бас жылқышының сәурігіне мініп, қолына құрықты алып, табынының ішінен керсеткен биені ұстап бермек болды. Қайырып әкеліп, жаңағы биеге құрық салайын деп жақындай бергенде астындағы сәурік тағы да сөйтіп кілт тоқтай қалды.
Сырттай қарап, әне ұстайды, міне ұстайды деп арқанымызды, жүгенімізді даярлан тұрган біз аң-таңбыз.
Бір уақытта әбден болмасын сезді ме, бас жылқышы көмекшісін айқайлап шақырып алды.
-Өз атыңа мініп ұтамасаң болмас,- деді.
Сөйтсек, мына қызықты қараңыз, қуып жүрген бие әлгі сәуріктің енесі екен. Мал екеш мал да енесіне деген перзенттік махаббатынан айнымайды екен-ақ, ұстап алмас үшін, жақындай бергенде тұра алады екен ғой, жануар. (Естемік энгімеден).
