Жығылғанды тұрғызсаң,
Жылағанды уатсаң,
Қисайғанды түзетсең,
Тәңірінің үйі кебені,
Сұлтан ием қарсы алдыңнан жасапты!
(Шәлгез)
Сен бермесең етіңнен мен де бермен,
Зор болсаң, тартып жерсің мысық мұрттан.
(Көтеш)
Білімдіге бағынсаң.
Халық жүдеп іш азбас.
(Ақтамберді)
Шәлгезден келтірілген алғашқы үзіндідегі жылаған сақал емес шалдың өзі, ал екінші үзіндідегі жығылған да, жылаған да, қисайған да адамдар, сондай-ақ Көтеш ақынның мысық мұрты да – адам, тек қана ақын, жыраулар сол өздері суреттемек адамдардың сезімдері мен әрекетін, қадір-қасиетін айқын да дәл бейнелеу үшін бір ғана сақал мен мұртты, қмірде жәбір көріп, жапа шеккен мыңдаған кембағал жандарды мегзейді. Ал, Ақтамберді адамның бір ғана мүшесі ішті мегзеу арқылы білімдіге бағынған елдің бірлік, берекесі нығайып, ортасы олқы түспес “шкі азбас” деген ойлы пікір толғайды.
Достарыңызбен бөлісу: |
