Рауза. Мәрт деген не сұмдық?
Жамал. Қап! Біздің буынның өз тілін жетік білмейтін соңғы адамы бір сен болсаң етті.
Рауза. Жамал Ахметовна, бізді қайтесіз, жастарды айтсаңызшы, соларды сөйлету керек қазақша.
Жамал. Рауза Оразғалиевна, әй – қайдам! Бүгінгі аяқ алысымызбен алысқа бара алмаймыз ба, деп қорқамын. Бұл тұрғыда профессор Мекемтас Мырзахметұлының айтқанын істесе, бітті, мәселе өзді-өзінен шешіледі.
Рауза. Ол кісі не деп еді сонша?
Жамал. «Жоғары оқу орнына түсетіндер міндетті түрде қазақ тілінен емтихан тапсыруы керек. Талапкер қазақ тілінде диктант немесе мазмұндама жазсын» - деген. Бұл дегеніңіз, түптеп келгенде, қазақ балаларының қазақ тілінде оқуын, орыс балаларының қазақ тіліне мықтап ден қоюын талап ету болар еді.
Рауза. Аты – жөні қалай – еді жаңағы кісінің, мықты профессор екен, тауып айтыпты.
Жамал. Мекемтас Мырзахметұлы. Нағыз ұлтжанды азамат. Қазір қазаққа сондай тұлға керек.
Рауза. Дұрыс айтасыз. (Орнынан тұрып). Жүріңіз, шайға барайық.
Жамал (қол сағатын қарап). Түу, демнің арасында түс болып қалыпты ғой, кеттік.
Екеуі кетіп бара жатады.
Достарыңызбен бөлісу: |
