Қордабаев. Неге?
Әкім. Бүртүрлі ыңғайсыз (орнынан тұрып, терезе алдына барып, сыртқа үңіліп қарайды). Қасым Хасенович, мынау не сұмдық?! Кәдімгі бір тойға келе жатқандай, бәрінің қолында шоқ-шоқ гүл. Астындағы полицейлерге айтыңыз, қолына гүл ұстаған бір де бір адамды кіргізбесін. Анау не пәле?!
Қордабаев (терезеге жақындап). Бұл – қала әкімінің сыйлығы. Ол: «Бір керемет гүл шоғын дайындап жатырмын», – деп еді, мынау – сол.
Әкім. Бір өзі бір машинаның қорабын алып жатқан қандай гүл шоғы ол? Сәуірбаевқа айтыңыз, әкетсін ана масқарасын. Тырақы! Барыңыз, айтыңыз, бүгін – мереке емес, жұмыс күні.
Қордабаев (ештеңеге түсінбеген кейіп танытып). Қайдам, бұрынғы әкім...
Әкім (сөзін бөліп). Мен сізге қанша айтам, бұрынғы әкімнің не істеп, не қойғанын, не ішіп, не жегенін ешуақытта айтпаңыз, деп. Ол кісі – өткен шақ, біз – бүгінбіз. Ол кісіден біз көп нәрсе үйрендік, әлі де үйренеміз, қара тұтамыз, бірақ біздің өзіміз де өзімізді көрсетуіміз керек шығар. Тезірек барып, айтқанды істеңіз.
Қордабаев. Орынбасарларыңыз бөлім, басқарма, департамент бастықтарын жинатып, кіреміз деп оқталып отыр. Олар да кірмесін бе?
Әкім. Кірмесін. Сіз білесіз бе, Татарстан Президенті Минтемир Шәймиевтің туған күні жөнінде не айтқанын? Білмейсіз. Ол: «Жағымпаздардың жексұрын қылығын көрмес үшін туған күнімде Қазаннан кетіп қаламын» – деген. Өте дұрыс айтқан. Биылдан соң мен де сөйтемін.
Қордабаев. Аудандар әкімдері қабылдау бөлмеңізде тұр, оларды қайтем?
Әкім. Оларды кім шақырды? Осының бәрі сіздің тірлігіңіз-ау шамасы.
Достарыңызбен бөлісу: |