Шаншар атай. Ал, енді не істейміз? Үн-түнсіз тұрасыңдар ма осылай, жоқ, болмаса, бірдеңе дейсіңдер ме?
Әшірбек. Не дейміз? Тұрамыз. Сіз жазаладыңыз, біз көндік.
Шаншар атай. Жазама мақұлсыңдар ғой, әйтеуір?
Әшірбек. Мақұлмыз.
Шаншар атай. Ендеше, осыны мына «Шарттың» соңғы жағына қосып қойса қайтеді?
Әшірбек. Сөйту керек...
Шаншар атай. Онда айтыңдаршы ал, не деп жазу керек соны? (Балалар ойланып қалады). Әшірбек. Өзіңіз жаңа айпап па едіңіз: «Қатырам», – деп. «Қауын ұрлағанды қатырам», – деп жазу керек.
Бекен. «Жақсылап жаза тарттырам» – деп қосу керек оған.
Шаншар атай. Табылған сөз. Өздерің тіпті ақын екенсіңдер ғой. Бекен, сен осыны ертең (шартты нұсқап) мынаның соңына әдемілеп өз қаріптерінен айнытпай қосып жазып қой.
