Сәлима. Ұялдым.
Сәлім. Онда Базарбаевтан неге ұялмадың?
Сәлима. Ұялғанда қандай, от болып жандым. Жыладым-еңіредім. Мұз болып суыдым, көндім. Сол-сол-ақ екен, екі аяғымды жерге тигізбей, аупарткомның үшінші хатшылығына сайлатқызды да жіберді. Әйел затын беттің әрі, сөздің зәрі өсірген заман еді ғой ол бір. Өзің білесің, менде әр бар, сөз де жоқ емес. Қысқасы, заман талабынан шықтым.
Сәлім. Құрысын ондай заманы!
Сәлима. Айтпағын. Қайтейін, жепілдек көңіл, желкілдек етек болып өте шықты келте өмір!
Сәлім. Ал, менің өмірім әйеліммен алысумен өтті. Дүниеде басқа ұлттан әйел алған еркектен бақытсыз адам жоқ.
