Бекен. Ал, Әшірбек жақсылап шерт шекесін.
Әшірбек (аспай-саспай). Қалай жақсылап шертпексің? Бұл шертпекті алса, атай алсын. Кінәңды атап-атап көрсетіп алады. Сөйлегенде сай сүйегің сырқырайды. Сонда атайдың шертпек алғанына ыза болудың орнына, қайта бір түрлі жеңілейіп қаласың. Біздікі не, тек тыз-тыз дегізу. (Шертпек ала бастайды). Бір, екі, үш...
Санатбай(байбалам салып). Бәрің жабылдың ғой. Көр де тұр, осыдан қалаға барысымен бокс үйренуге кірісемін. Сөйтіп келіп мұрындарыңды қан жалатпасам, Санатбай атым өшсін.
Әшірбек. Солай ма? Онда тағы ала түсу керек екен.
Санатбай. Алыңдар. Пісіріп жеңдер басымды.
Бекен(қоя беріп). Әй, баршы безілдемей. Ойнағанды да білмейді бұл.
Санатбай. Барам, барам. (Былайырақ шығып барып, қайта бұрылады). Ә-ә, жоқ болмайды екен. Кеткенше кіммен ойнамақпын мен? (Балалар қыран күлкі болады). Әшірбек. Кел, кел.
Бекен. Жүр кеттік өзенге.
Шаншар атайдың үйі. Атай кемпірі Әлипа екеуі дөңгелек столды ортаға алып, кешкі шайын ішіп отыр.
Шаншар атай. Кемпір, ертеңнен бастап қауынның қарауылына Бекен де шығатын болды. Қауын-қарбыз пісті. Енді оны бір мінәт те көзбен таса қылуға болмайды. Соған енді Бекен екеумізге төсек-орын, бір мезгіл ыстық су қайнатып ішетін шәугім сияқты оны-мұны әзірлеп қой...
Әлипа. Сексенге келіп селкілдегенше қоймайдың-ау, осы бір қарауыл деген шіркінді. Өлетін күн жоқ қой осы. Жаз шықты болды шошаңдап шыға келесің. О, неменем ол? Екі адам тұрмақ, жарты адамға беретін түгім жоқ. Аштан өзегің талып, кендірің кесіліп, таңдайың кеуіп бара жатса, үйге бір мезгіл келіп-кетіп тұр бүгінгідей. Жоқ, әлде үйден безейін деп пе ең?
Шаншар атай. Сексенің не, ей, сенің? Сексенге әлі бақандай бес жыл бар емес пе?