Тәттігүл. Естімейді. Естіртпейміз. Бәрін туралаймыз.
Балқия. Міне, енді мұның – азаматтық. Өстімесек, біз Бөрінің қызы боламыз ба?
Тәттігүл. Кешке болсын, осыдан бар ма, осыдан көр де тұрыңыз, Ерланның қайда, өзінің қайда қалғанын білмейтін етейін мен ол қыздың.
Балқия (лезде ашуланып). Не деп тұр өзі? Қызыңды, маған десең, пісіріп же, Ерланда шаруаң болмасын!
Тәттігүл. Тәте, сіз өйтіп құры босқа ашуланбаңыз. Сіздің Ерланды емес, қыздың Ерланын айтып отырмын мен.
Балқия. І-і, ол неменің аты да Ерлан ба еді? «Жаман иттің атын Бөрібасар қояды», – деген.
Тәттігүл. Соны айтам. Бізге кім көрінгеннің Ерланы емес, сіздердің Ерландарыңыз керек.
Балқия. Иә, бағанадан бері сөйдемеймің бе? Айналайын Зәуре қолдан шығаратын бала ма, жо-жоқ, атай көрме! Өзіміз келін қылып аламыз оны.
Достарыңызбен бөлісу: |
