әрекетінің тоқтатылуы және өз тәжірибесі мен аздаған мөлшерде сақталған қуатын қайда
жұмсарын білмейтін бұлыңғыр болашақ ретінде елестейді.
–
негізгі қатынастары көбінде әлі де болса өндірістік сипатқа ие болып, бір жағынан
қызметтестері ол адамның жұмыстан жылдамырақ кетуіне үміт артуы мүмкін (ал адамның
өзі оны сезеді), ал тағы бір жағынан адамды жібергісі келмеуі де мүмкін, ал оның өзі іштей
зейнеткерліктің құрдастарының көбінен кешірек орын алатынына үміт артуы мүмкін.
–
адам, бір жағынан біршама деңгейде немерелеріне дейін от- басын қамтамасыз ету
жағдайында болса, тағы бір жағынан көп табыс таба алмай, өзінің «аянышты
зейнетақысын» алып, «қажет болмай қалуын» сезіктенуі мүмкін туысқандарымен
қатынастары.
–
Қызметінде өзіне «лайықты мұрагерін» дайындау, тәрбиелеу ұмтылысы.
Жетекші іс-əрекеті:
–
Үлгермегенін жүзеге асыруға «үлгеріп қалуға» тыры- су (әсіресе, кәсіби
жоспарда), сондай-ақ қызметінде өзі жайлы «жақсы естеліктер» қалдыруға тырысу.
–
Тәжірибесін ізбасарлары мен шәкірттеріне қалдыруға тырысу.
–
Зейнеталды жас шамасындағы адамдар немерелері дүниеге келгенде өздерін
барынша жүзеге асыруға талпынған қызметі мен маңызы жұмысынан кем түспейтін
немерелерін тәрбиелеуді бірге алып жүруде қиындықтарды кешіруі.
–
Зейнеталды жас шамасының соңына қарай (әсіресе, жұмысымен қош айтысу
ықтималдығы тым жоғары болса) зей- нетке шыққанда айналысатын істі таңдау, өзінің
алдағы өмірін қалайда жоспарлау талпынысы байқалады.
Достарыңызбен бөлісу: