қош – қой дегенді білдіреді, қар – еркек; айғыр дегендегі ай – ат, соңындағы ғыр жоғарыда аталғанқар сөзінің редукциясы; кейіннен осы қар сөзінің басындағы қ түсіп қалып, - ар болып ықшамдалған. Ал -ар тұлғасының -ер болуы әбден мүмкін (ар+лан – ит тұқымдас хайуанның еркегі). Олай дейтініміз бір замандарда түркі тілдерінің дауыстыдан басталатын сөздерінің бәрінде де дауыстының алдында дауыссыз (сонор) дыбыстардың бірі болған; ар сөзінің басындағы а дыбысы « е » болып та айтыла беруі мүмкін. Өйткені бұрынғы замандарда дауыстылар бірінің орнына екіншісі қолданыла берген. Нәтижесінде жоғарыдағы «қар» сөзі жүре келе «ер» болып кеткен демекпіз (айғыр дегендегі « ай » қазақ-қыпшақ тілінің нормасы; біз мұндағы ай сөзін бұлай айтпаймыз, ат дейміз;
