Мұқағали Мақатаев өмірі мен шығармашылығы
жылы жарияланған «Қарлығашым, келдің бе?» кітабынан
жүктеу/скачать 56,27 Kb.
|
Ақиық АҚЫН Мұқағали
| 1968 жылы жарияланған «Қарлығашым, келдің бе?» кітабынан
Халықтың бай ауыз əдебиетімен сусындаған, ғұлама Абай поэзиясын жетік меңгерген, Қасым Аманжоловты жатқа оқыған Мұқағали ешкімге ұқсамайтын, ешкімді қайталамайтын інжу-маржан сөз өрнектерімен ерекшеленетін лирик ақын: Ойлы жас! Өлең — менің бар тынысым, Жақсы сөзім — жаны игі халқым үшін. Атақ қуып, бақ қуып, даңқ қуып, Біреулерден жүргем жоқ арту үшін. Оңашада ойларын тыным еткен. Біздейлердің мыңы кеп, мыңы кеткен. Ақындар бар амалсыз бұғып өткен, Ақындар бар ішінен тынып өткен. Біздейлердің мыңы кеп, мыңы кеткен. Бізді олардың балама біріне де, Ұлыға да санама, іріге де. Қалам тартқан қазақтың бəрі де ақын, Абай, бірақ қайтадан тіріле ме?.. Осы қанатты сөздерді («Адамды адам түсінбеу — бір ақырет» [4; 139, 140]) оқығанда, қазақ поэзиясына дара тұлғасымен келген, өлең патшалығында ойып алған орны бар толағай ақындарымыздың бірі де бірегейі — Мұқағали Мақатаев екенін түсінесің. Ал мына бір жалғыз ауыз шумақты нағыз ақынның нағыз жырға берген бағасы деп білуге болады: Өлең деген тумайды жайшылықта, Өлең деген тулайды қайшылықта. Ақын болсаң жарқыным, алысқа аттан, Күнделікті тірлікке бой суытпа. Төрт жолға («Өлең деген тумайды жайшылықта» [4; 140]) осынша ойды сыйғызу, сөз құдіретін дəлелдеу, жыр қуатын осылайша аспандату — тек Мұқағалидай ақынның ғана қаламынан туатын шеберлік. жүктеу/скачать 56,27 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|