Мазмұны 1 Глоссарий 2 Дәрістер 3 Тәжірбиелік және зертханалық сабақтар 4 Студенттің өздік жұмысы Глоссарий Агроқабылдау

ПӘННІҢ ОҚУ-ӘДІСТЕМЕЛІК КЕШЕНІ

5В080100 «Агрономия»

мамандығына арналған

«ЕГІНШІЛІК I» ПӘНІНЕ АРНАЛҒАН

СЕМЕЙ –2013

2 Дәрістер

3 Тәжірбиелік және зертханалық сабақтар

4 Студенттің өздік жұмысы

КІРІСПЕ

Бұл міндетті орындау үшін егін шаруашылығы өнімдерін өндіруді арттыра беру, оның тұрақтылығын қамтамасыз ету,сапасын жоғарылатып өзіндік құнын төмендету қажет. Осы аталған мақсатты іске асырудың қазіргі таңдағы тиімді жолы егін шаруашылығын интенсивті (қарқынды) түрде дамыту болады. Ол үшін саланы химияландыру, мелиороциялау және механикаландыру жұмыстары толыққанды жүзеге асырылуы қажет.

Егін шаруашылығының басқа салалардан басты ерекшелігі-жасыл өсімдіктерде бейорганикалық заттардан күн сәулесінің қатысумен органикалық заттар түзіледі (фотосинтез процесі), яғни күннің кинетикалық энергиясы өсімдік органикалық заттарының потенциалды энергиясына айналады. Күн сәулесінің жер бетіне түсуі әр түрлі болуына байланысты егін шаруашылығының тағы бір ерекшелігі оның маусымдылығы. Бұл ерекшелік егін шаруашылығында орындалатын процестерді дер кезінде және жоғары сапада орындау қажеттілігін талап етеді.Өсімдік өнімдері ұзақ уақытқа жарамайтындықтан оларды жылда өндіріп отыруға тура келеді, яғни егін шарушылығының тағы бір ерекшелігі-оның үзіліссіздігі,атап айтатын болсақ жұмыс істеудің толассыз жүріп отыруы.

Егіншілік- келешеке мамандарға топырақтың құнарлығын арттыру, ауыл шаруашылығы дақылдарын өсірудің жалпы мәселелері туралы білім беретін маңызды агрономиялық пән. Бұл пәнді оқудың нәтижесінде студент топырақтың құнарлығын арттыруды, арамшөптермен күресуді,ауыспалы егістерді жоспарлауды,енгізу және игеруді, топырақ өңдеу тәсілдерін, оның сапасын бақылауды,егіншілік жүйелерінің негіздерін үйреніп, оларды іске асыру жоларын жасауға дағдылануы керек.Осының нәтижесінде студенттің агрономиялық ой-өрісі пайда болады, болашақ маман ретінде көптеген шаралардың өндірісте қолдануын шеше алуа мүмкіндік алады.

1. 
   Өсімдіктің тіршілік факторлары
   

Жасыл өсімдіктер- органикалық заттарды құраушы.Олар қолайлы жағдайда ғана жақсы өніп-өнеді және органикалық заттарды мол түзеді. Өсімдіктердің өсіп-жетілуіне негізгі факторлар- жылу, жарық,ауа, су және қоректік заттар.

Осы факторлардың біреуі немесе бірнешеуі өсімдіктерге жетіспесе, онда ешуақытта мол өнім алынбайды.

Жарық, немесе күн сәулесі жер бетіндегі тіршіліктің бірден бір қайнар көзі..Жасыл өсімдіктер күн сәулесінің тек 1-2% ғана пайдаланады, ал ең жоғарғы өнім алған жағдайда бұл көрсеткіш 8-9% жетуі мүмкін. Әр аймақтың топырақ-климат жағдайы егіншілікті мамандандыруда, яғни қандай өсімдік түрлерін өсіруде шешуі маңыз атқарады.Жарықтың өсімдіктер үшін маңызы өте үлкен, себебі олардың жапырақтарында күн сәулесінің әсерінен фотосинтез процесі жүреді.

Фотосинтез дегеніміз күн сәулесінің әсерінен қоршаған ортаның органикалық емес қарапайым заттарынан күрделі органикалық заттардың түзілуі.Оныңреакциялық формуласы:6СО₂+6Н₂О С₆ Н₁₂О₆+6О₂. Фотосинтез кезінде өсімдіктер күн сәулесінің 85 пайызын сіңіреді. Оның нәтижесінде органикалық заттар түзілуімен қатар тірі организмдердің дем алуына керекті оттегі бөлініп шығады.Егер өсімдіктерге вегетация кезінде жарық жеткіліксіз болса, олар дұрыс өтпейді. Басқаша айтқанда, жарық үшін өсімдіктер биікке бойлап өсіп, соның салдарынан, әсіресе масақты дақылдардың, сабақтары жіңішкереді.Бұл егістің жатып қалуына, ақырында өнімнің төмендеуіне әкеліп соқтырады. Жарық жетіспегенде масақты дақылдардың дәніндегі ақуыздың, қант қызылшасы түбіріндегі қанттың, картоптың түйнегіндегі крахмалдың мөлшері азаяды.

Өсімдіктер үшін жарық мезгілінің ұзақтығының үлкен мәні бар. Осыған байланысты олар ұзақ және қысқа күннің өсімдіктері болып екі топқа бөлінеді.Ұзақ күннің өсімдіктеріне бидай, қарабидай, арпа, сұлы, қырыққабат,алқысқа күннің өсімдіктеріне жүгері, тары, күнбағыс майбұршақ және басқалары жатады. Олар негізінен оңтүстік аймақтарда өседі.

Жарыққа қоятын талабы бойынша өсімдіктерді жарық, көлеңке сүйгіш және көлеңкеге төзімділер деп үш топқа бөлуге болады.

Жарық сүйгіш өсімдікер күн жақсы түсетін ашық алқаптарда өседі. Оларға ауылшаруашылық дақылдары, шалғындық және далалық шөптер жатады. Көлеңке сүйгіш өсімдіктер жарықты онша жақтырмайды, олар көбінесе биік өсімдіктердің көлеңкелі төменгі қабатында өседі.Көлеңкеге төзімді өсімдіктер жарық жерде де, сонымен қатар көлеңкелі жерлерде өсе алады.Өсімдіктерде фотосинтез құбылысына қарама-қарсы дем алу процесі жүреді.

Жылу-өсімдік тіршілігінің ғарыштық факторына жатады, өйткені оның негізгі көзі – күн энергиясы. Әр аймақтың топырақ - климаттық жағдайына, жер бедеріне байланысты түсетін жылу мөлшері әр түрлі. Республиканың солтүстік облыстарында жылудың жетіспеушілігі байқалса, ал оңтүстік аймақта керісінше жылу өте мол.Жылу топыраққа себілген ауылшаруашылық дақылдары тұқымының бөрітіп және жер бетіне көктеп шығуы үшін қажет.Тұқым көктеп шығуға қажетті температура бойынша барлық аулшаруашылық дақылдарын мынандай 5 топқа бөлуге болады:

• 
  +1-2⁰С көктеп шығатын өсімдіктер (бидай, арпа, сұлы, қыша, мақсары)
  

• 
  +5-6⁰С көктеп шығатын өсімдіктер (қарақұмық, бөрібұршақ)
  
• 
  +9-10⁰С көктеп шығатын өсімдіктер (майбұршақ, тары және тағы басқалар)
  
• 
  +10⁰С жоғары температурада көктеп шығатын өсімдіктер (үрме бұршақ, мақта және басқалар)
  

Вегетация кезіндеде әртүрлі өсімдікке қажет температура жиынтығыда бірдей емес. Айталық, бидайға көктеп шыққаннан піскенге дейін 1600-2200 градус, сұлыға -+1900-2300, картопқа - +1300-3000, қант қызылшасына -+2400-3700, күрішке -+3000-4500, ал мақтаға -+3500-5000 градус жылу керек. Сондықтан әр аймақтың топырақ-климат жағдайына қалыптасқан өсімдіктерді, сорттарды өсіру қажет. Күн көзінің жылылығын өсімдіктер толық пайдалану үшін оларды жан-жақты ойластырып іріктеп алу қажет.

Көптеген ауылшаруашылық дақылдары үшін вегетация кезіндегі қолайлы температура +22-25⁰С аралығында жатады. Өте төмен немесе өте жоғары температура өсімдіктердің өсуі мен дамуын бәсеңдетеді, кейде тіпті олардың өлуіне әкеліп соғады.Мысалы, бидайдың, қарабидайдың, сұлының өскіндері – 6⁰С дейінгі суыққа төзетін болса, ал жылусүйгіш мақта, жүгері, көкөністердің өскіндері температура -2-3⁰С тан төмендесе үсіп кетеді.

Өсірілетін ауылшаруашылық дақылдарының жылуға қоятын талаптарына және вегетациялық кезеңінің ұзақтығына байланысты республиканың солтүстік аймағында 70-90 күнде пісетін асбұршағы, жаздық бидай, арпа өсірілсе, ал оңтүстік және оңтүстік-шығыс өңірде вегетациялық кезеңі ұзақ, жылусүйгіш жүгері, мақта, көкөніс, темекі және басқалар дақылдар өсіріледі.

Екіншіден, су өсімдікте жүретін фотосинтез процесіне керек, себебі фотосинтез реакциясында судың алты молекуласы қатысады.

Үшіншіден, су өсімдік клеткаларының формасын сақтап тұрады, өйткені оның құрамында 80-90 пайыз су болады.Егер клетка осы судан айырылса өледі.

Төртіншіден, себілген ауылшаруашылық дақылдары тұқымдарының бөртуі және жер бетіне көктеп шығуы топырақ ылғалдылығына байланысты. Мысалы, дәнді масақты дақылдардың топыраққа себілген дәндері бөріту үшін оның салмағының 50-55 пайызындай ылғал қажет, ал дәндерінде ақуызкөп болатын дәндібұршақты дақылдардың тұқымдары бөрітуі үшін олардың салмағынан 2,0-2,5 есе артық ылғал керек.

Бесіншіден, ылғал өсімдіктердің температурасын реттеуге қатысады. Өсімдік жапырақтарындағы устицалар арқылы буланған ылғал (транспирация) өсімдік ұлпаларының температурасын төмендетіп, оларды қатты қызып кетуден сақтайды.

Алтыншыдан, ылғал топырақта және өсімдік органдарында жүретін әр түрлі биохимиялық реакциялар үшін қажет.

Жетіншіден, ылғал топырақ микроорганизмдерінің тіршілігі үшін керек. Көптеген микроорганизмдердің топырақтың ылғалдылығы 25-30 пайыз болғанда белсенділігі артады.

Сегізіншіден, ылғал топырақ құнарлылығының негізгі элементі, себебі құрғақ топырақтарда микробиологиялық процестер нашар жүреді, немесе мүлде тоқтайды және топыраққа берілген минералдық тыңайтқыштардың тиімділігі төмендейді.

Тоғызыншыдан, топырақта ылғал жеткіліксіз болса (топырақ құрғақшылығы) немесе ауа құрғақ болса (атмосфералық құрғақшылық) өсімдіктер солып қалады.Өсімдіктердің вегетациялық кезеңде ылғалдыққа қажеттілігін олардың транспирациялық коэффиценті бойынша анықтауға болады.

Транспирациялық коэффицент деп өсімдіктердің белгілі бір салмақ мөлшеріндегі органикалық құрғақ заттарды құруға жұмсайтын судың мөлшерін айтады.Көптеген ғылыми-зерттеу жұмыстарының нәтижелері бойынша өсімдік топырақтан сіңіріп алған 1000 грамм ылғалдың 990 грамын булануға, ал қалған 10 грамын транспирацияға жұмсайды екен, яғни өсімдіктер барлық жұмсалған ылғалдың тек 1,0 пайызына жуығын ғана құрғақ органикалық заттар, басқаша айтқанда, өнім құруға пайдаланады деген сөз.

Өсімдіктердің транспирациялық коэффиценті олардың түрлеріне байланысты.Мысалы, астық тұқымдастарына жататын бидай мен сұлының транспирациялық коэффиценті орташа 400 өлшем болса, ал осы тұқымдасқа жататын тарынікі-215-ке, бұршақ тұқымдасына жататын жоңышқаныкі-520-ға тең. Бұл тары бидай мен сұлыға қарағанда ылғалды 1,8,ал жоңышқамен салыстырғанда 2,4 есе үнемді жұмсайды деген сөз.

Ауа. Өсімдікке қажетті факторлардың бірі – топырақ ауасы. Оның құрамында оттегі мен көмірқышқыл газы бар. Атмосфера ауасында көмірқышқыл газының мөлшері 0,03%, ал топырақ ауасында ол 0,1 тен 1 пайызға дейін болады.

Оттегі тұқымдардың көктеп шығуына, өсімдік тамырлары мен микроорганизмдердің демалуына керек. Дем алу кезінде көмірсутектер көмірқышқыл газы (СО₂) мен суға (Н₂О) ыдырап энергия бөлініп шығады. Дем алудың интенсивтігіне ауа мен топырақтың температурасы әсер етеді. Температура әрбір 10⁰С көтерілген сайын дем алу процесі 2-3 рет жылдамдайды, ал температура 45-50⁰С болғанда мүлдем тоқалады. Өсімдіктің әрбір грамм құрғақ салмағына күніне 40-50 мг оттегі қажет.Топырақта оттегі жеткілікті болған жағдайда аэробты микроорганизмдердің көбеюі салдарынан онда азот мол жиналады.

Егер топырақта оттегінің мөлшері 5 пайызға дейін төмендесе, онда өсімдіктердің тамырлары өздерінің өсуін тоқтатады, кейде өліп қалады. Әсіресе, оттегінің жетіспеушілігі тамыржемісті және түйнектамырлы дақылдарға, атап айтқанда қант қызылшасына, картопқа өте зиянды.Топырақта оттегі аз болса, онда органикалық заттардың ыдырауы бәсеңдеп, ол ұзаққа созылады.

Өсімдік тамырларының демалуы және микроорганизмдердің көмегімен органикалық заттардың ыдырауы нәтижесінде оттегі жұмсалып, оның орнына топыраққа көмірқышқыл газы бөлініп шығады. Көмірқышқыл газын өсімдіктер фотосинтез процесі кезінде пайдаланады. Тәулік бойына бір гектар жердегі өсімдіктер 250-1000кг көмірқышқыл газын пайдаланады, яғни олардың жапырақтарының әрбір шаршы дециметр көлеміне сағат сайын 200 литр ауа керек.

Өсімдіктер пайдаланатын барлық элементтерді макро, микро және ультрамикроэлементтер деп үш топқа бөлуге болады.Макроэлементтерге азот фосфор, калий,магний, күкірт, және басқалары жатады. Оларды өсімдіктер қоректену үшін әжептеуір мөлшерде (0,02%)пайдаланады.

Микроэлементтер (мыс молибден, кобальт, цинк) өсімдіктерге аз мөлшерде, ал ультамикроэлементтер тіпті аз мөлшерде (0,001%) қажет.

Қоректік элементтердің өсімдіктер үшін маңызы әр түрлі. Мысалы, азот ақуыздардың, клетка протоплазасының және ядроның құрамына кіреді. Топырақта азот жеткілікті болғанда өсімдіктің сабақтары мен жапырақтарының өсу қарқыны тездеп, үлкен вегетативтік масса түзіледі.

Жоғарыда қарастырылған өсімдік тіршілігінің факторы табиғатта бірімен бірі тығыз байланыста және біріне-бірі тәуелді болады. Бір фактордың жетіспеушілігі немесе шамадан тыс көп болуы, қалған факторлардың өсімдікке әсерін тежейді, яғни кері әсер етеді.

1. 
   Өсімдіктердің адамдар мен малдар өміріндегі маңызы
   
2. 
   Өсімдік тіршілігі факторлары және олардың маңыздары
   
3. 
   Ғарыштық факторлар және олардың көзі
   
4. 
   Жер бетіндегі өсімдік тіршілігі факторларынының сипаттамасы
   
5. 
   Фотосинтез процесіжәне оның маңызы
   
6. 
   Өсімдіктің транспирациялық коэффиценті
   
7. 
   Қоректік заттар және олардың маңызы
   

2. Жаңабаев Қ.Ш., егіншілік оқулық 2006

1. Жаңабаев Қ.Ш.,Саудабаев Т.С., Сейтов И.С., Өсімдік шарушылығы өнімдерін өндіру технологиясы, Алматы, «Қайнар» 1994