Тарихи лингвистика тілдің дамуындағы жазудың негізгі үш кезеңін анықтайды: пиктографиялық жазу, идеофонографиялық (иероглифтік) жазу және қазіргі немесе фонографиялық жазу
Тарихи лингвистика тілдің дамуындағы жазудың негізгі үш кезеңін анықтайды: пиктографиялық жазу, идеофонографиялық (иероглифтік) жазу және қазіргі немесе фонографиялық жазу.
Тарихи лингвистика тілдің дамуындағы жазудың негізгі үш кезеңін анықтайды: пиктографиялық жазу, идеофонографиялық (иероглифтік) жазу және қазіргі немесе фонографиялық жазу.
Пиктографиялық жазуда белгі затты бейнелейді. Пиктографияда жазу мен кескіндеменін айырмашылығы жоқ. Идеофонографиялық жазбада белгі затты емес оның идеясын мағынасын ашты. Фонографиялық жазбада зат пен белгі арасындағы байлыныс толық тоқтайды. Көбінесе үлкен мәдени жетістік ретінде ұсынылатын алфавиттік жазудың өнертабысы адамның әлеммен байлансын жоятын процес. Алфавиттік фонографиялық жазуда заттың мағынасы ашылмайды, тіпті оның идеясыда ашылмайды, дыбыстың затқа ешқандай қатысы жоқ. Тарихи тұрғыдан алғанда әдебиеттің алғашқы түрлері эпос және фольклор. Бұл екі форма тек әдебиеттің ауызша нысандары.
