Мұғалімнің қызметі және оны түсіндіріңіз


Рухани мәдениет және оның материалмен байланысы



Pdf көрінісі
бет29/63
Дата05.06.2024
өлшемі3,51 Mb.
#203176
1   ...   25   26   27   28   29   30   31   32   ...   63
Байланысты:
Педагогика полный дайын (1)

 
Рухани мәдениет және оның материалмен байланысы 
 
Рухани және материалдық мәдениеттің негізгі айырмашылығы - олардың біреуі нақты 
сыртқы келбеті жоқ, екіншісі бар. Рухани мәдениет біздің әлемде емес, интеллектуалдық 
қызмет саласында, эмоциялар , сезімдер мен өзін-өзі көрсету.
Бастапқыда рухани мәдениеттің мінсіз формасы мифология болды. Мифтер түрлі 
қатынастарды реттеп, әлем құрылымын түсіндіріп, нормативтік сілтеме ретінде қызмет етуі 
мүмкін. Кейінірек, олардың рөлі дін арқылы қабылданды, одан әрі оған философия мен 
өнер қосылды.
Мәдениеттің мінсіз формасы нақты пікірмен байланысты болмайды - бұл ғылыми білім, 
мораль, тіл. Сол санатта сіз білім беру қызметін және объективті ақпарат құралдарын 
қамтуыңыз мүмкін.
Дегенмен, субъективті мағынада рухани мәдениет де бар: адамның ішкі пікірімен, 
адамгершілік принциптерімен, білімімен, мінез-құлқымен, діни нанымымен қамтылған ішкі 
багаж.
Сондай-ақ, рухани мәдениет материалды біртіндеп ағып кетуі мүмкін - мүсіншідің идеясы 
өзіндік материалдық мәдениет нысанына айналады. Дегенмен, материалдық мәдениет 
руханиге айналады: кітаптарды оқу, олардың мәнін талқылау, адам шынайы материалдық 
мәдениетті субъективті рухани мәдениетке айналдырады.


11 
Қоғамда, бала тәрбиесінде отбасының алатын орнын тәжірибиеге 
қойыңыз. 
Бала тәрбиесінің алғашқы алтын қазығы – туған ұясы, өз отбасындағы тәрбиесі, тілі. 
Қазақтың: «Баланың бас ұстазы – ата-ана», «Балапан ұяда не көрсе, ұшқанда соны іледі» – 
дегендей, есі кіріп, тілі шыға бастасымен-ақ баланы байсалды, ұғымпаз, тілалғыш етіп 
баулыған жөн. Қай халық болмасын үмітін ең алдымен ұрпағымен байланыстырады. Міне, 
сондықтан да: 
«Ана – үйдің берекесі, 


Бала үйдің – мерекесі. 
Бұтағымен ағаш сымбатты, 
Ұрпағымен адам қымбатты. 
Бала болсаң балғындай бол. 
Айналаңа қорғандай бол» -деген қағиданы берік ұстаған ата-бабаларымыз өз ұрпағын 
«адам» 
деген 
атаққа 
лайық 
етіп 
өсіруді 
мақсат 
еткен. 
Ата-ана тәрбие беруде ата-бабамыздың салт-санасы, әдет-ғұрпында жүргізілген үлгі-
өнегесінің мәнісі зор. Отбасы тәрбиесінде әкенің де, ананың да орны бөлек. Әке мен ана 
баланың алғашқы ұстазы. Адамзат баласы ананың мейірлі мейіріне қанып, әке өсиеттерін 
тыңдап өссе ғана тәрбиелі отбасынан шыққанын көпке таңытады. Ана – бала тәрбиесіндегі 
ерекше тұлға. Дана Абай бабамыз қазақ әйелінің, ананың отбасындағы орнын ерекше 
жырлайды. Жалпы, «адам бойындағы барлық қасиеттер ананың ақ сүтімен жаралған» – 
деген ғұламалық ойды тарата келе, осы қасиеттің міндетті түрде тәрбиеленуі туралы 
айтады. 
Халқымыздың сан ғасырдан бергі даналығына құлақ ассақ, «Адамның бақыты – балада» 
деген екен. Кез келген адам өзі өмір бойы қуып жете алмайтын бақыт деген құдыретті 
сөздің өлшемі өмірінің жалғасы ұрпағымен келетініне мән бермеуі де мүмкін. Біреу 
бақытын байлықтан тапқысы келсе, екінші біреуі даңқ пен атақтан, мансап пен қызметтен 
іздестіреді. Мұның бәрі түсінген адамға қолдың кірі сияқты нәрсе. Адамға нағыз бақытты – 
тәрбиелі ұрпағы ғана сыйлай алады. «Адам ұрпағымен мың жасайды» деген сөз тегін 
айтылмаса керек. Олай болса адам өмірінің мәні – өз ұрпағы. Шыр етіп сәби дүниеге келген 
сәттен бастап ата-ана алдында нәзік те қиын, қыр-сыры мол үлкен қоғамдық міндет тұрады. 
Ол – бала тәрбиесі. Бала тәрбиесінде алғашқы ұстаз – ата-ана. Бала үшін үй ішінен, ата-
анадан артық тәрбиеші жоқ. Адамгершілік, бауырмалдық, татулық, қайырымдылық, 
әдептілік, инабаттылық сияқты қасиеттер – жанұяда тәрбие балаға сөзбен, теориямен 
дамымайды, үлкендердің үлгісімен сіңеді. «Әкеге қарап ұл өсер, шешеге қарап қыз өсер» - 
дейді халық даналығы. Бала кішкентай кезінен-ақ әр нәрсеге әуестеніп үлкендерге 
көмектескісі келеді. Бұған кейбір әке-шеше «жұмысымды бөгейсің, істеп жатқан ісімді 
бүлдіресің» деп ұрысып жіберуі мүмкін. Бұл қате түсінік. Керісінше, өзің жұмыс істеп 
жүргенде баланың қолынан келетін ісіне жағдай туғызып, оның үйренуіне көмектескен 
орынды. Тіпті балаға берген тапсырмаңыздың аяғына дейін орындаулына төзімділікпен 
бақылау керектігін де ұмытпаған жөн. Өстіп баланың бірте-бірте еңбекке деген болашағына 
жол ашылады. Әрі істеген ісін ұқыпты да тындырымды орындауына бағыт бересіз. Баланың 
жақсы ісін мадақтап, терісін оң етіп түсіндіріп отырса, ол да ересектерді сыйлап, кез келген 
тапсырмасын орындауға қарсылық білдірмейді. Орынсыз ұрысу, зеку, сұрақтарына дөрекі, 
келте жауап беру немесе әділ талап қоя алмау ата-ананың беделін түсіреді. 
Ата-ана – бала тәрбиесіндегі басты тұлға. Сондықтан әке де, шеше де балаларының жан 
дүниесіне үңіліп, мінез-құлқындағы ерекшеліктерді жете білгені жөн. Балалармен 
әңгімелескенде олардың пікірімен де санасып отырған орынды. Өз баласымен ашық 
сөйлесе алмай, сырласа білмейтін ата-аналар «Екеуміз де жұмыстамыз, кешкісін үй 
шаруасынан қол тимейді, баламен сөйлесуге уақыт жоқ» дегенді айтады. Бұл дұрыс емес. 
Баламен сөйлесуге тіпті арнайы уақыт бөлудің қажеті жоқ. Әке мен шеше ұл-қыздармен үй 
шаруасында жүріп-ақ әңгімелесіп, ой бөлісуге неге болмасқа. Жанұядағы жанжал, 
үлкендердің аузына келген сөздерді айтуы, баланың көзінше басқа біреуді сөгуі, біреудің 
сыртынан өсек айтуы балаға теріс әсер етеді. Бала алдында әке-шеше, үй ішінің, 
үлкендердің әдептілік танытқаны жөн. Мысалы, арақ пен темекінің толып жатқан зиянын 
біле тұра, балалардың көзінше арақ ішіп, үсті-үстіне темекі тартқандар бар. «Көрінген 
таудың алыстығы жоқ» - дейді, ертең-ақ ұл өсіп ер жетеді, қыз өсіп бой жетеді. Сонда арақ 
пен темекінің зиянын қалай ұқтырамыз. Негізінен жанұяның шырқы бұзылған, ата-анасы 
маскүнемдікке салынған немесе жарамдық жағынан азғынданған ортада бала, жасөспірім 
қашанғы жиренішті көріністі, ондағы айқай-шу мен дау-жанжалға, ұрыс-керіске шыдап 
жүре бермек. Басқа өмірді аңсайды немесе теріс тәрбиеге тез бой алдырып үлгереді, егер 


осы теріс жолға мүлде бет бұрып кетсе, онда бәйтеректің бір бұтағы қисық өсті дей беріңіз. 
Бақытсыз қыз, бұзақы ұл осыдан шығады. Сонда негізгі кінәні кімнен іздейміз?! 
Бұзақылықтың басы бос жүруден басталады. Кейде сабақты жиі қалдыруға әртүрлі 
сылтауларды үлкендердің өзі үйретіп отырады. Бұл жағдайда балаға өтірік айтуды үйретіп 
отырғанын аңғармай да қалуы мүмкін. Жас шыбықты қалай исең, солай өседі ғой. Иә, 
«Ұяда не көрсең ұшқанда соны ілерсің» демекші ата-ана тәрбиесі бала өмірінде үлкен із 
қалдырады [1, 98 б.]. 
Баланың бойына барлық жақсы қасиеттерді дарыту, тіпті жанында жүрген достарына дейін 
мән беру, табиғат сыйлаған дарыны болса дамыту, дұрыс білім алуына жағдай жасау – ата-
ананың басты парызы. Ендеше бала тәрбиесінде ұсақ-түйек дейтін ешнәрсе жоқ және сол 
нәрседен де қателесуге қақымыз жоқ. Бала – әр жанұяның бақыты. Олай болса, өз 
бақытымызды бағалай білейік. Шәкәрім атамыздың «Адамның жақсы өмір сүруіне үш сапа 
негіз бола алады, олар барлығынан үстем болатын адал еңбек, мінсіз ақыл, таза жүрек. Бұл 
сапалар адамды дүниеге келген күнінен бастап тәрбиелейді» дегеніндей, құнды қасиеттерге 
не рухани адамды қалыптастыру – шынында да оның туған кезінен басталса керек. Ал 
адамның адам болып қалыптасуында ата-анамен қатар тәрбиеші мен мұғалімнің де рөлі бар. 
Ата-анасын, жүрген ортасын қосқанда оның тәрбиесіне мұғалімнен басқа бірнеше адамның 
қатысы бар. Балаға жүрек жылуы қашан да қажет және ол ешқашан артық болмайды. Ата-
анасынан көрмеген сүйіспеншілікті мұғалімнен көрген бала менің ата-анам да осындай 
болса деп армандауы мүмкін. Мұғалімін тек жақсы қырынан таныған оқушы үшін оның 
айтқаны анық, дегені дәл болып көрінеді. 
Баласын қалай жақсы көретінін дұрыс білдіру кез келген ата-ананың қолынан келе 
бермейді. Біреу жақсы киіндіріп қояды, біреу тамағы тоқ болса болды деп, қалтасына 
ақшасын салып бергеніне мәз. Біреулері өте қатал, айтқанын орындатады. Бала 
қорыққаннан уақытша тыңдайды, бірақ ата-анасының уысынан шыққан соң өзін-өзі ұстай 
алмайтын жағдайға жетеді. Мұғалім оқушыға оның өміріне азық болар ең қымбат асыл 
қасиеттер: адамзаттық құндылықтармен, біліммен қамтамасыз етіп, қаруландырады. Алтын 
бесік – отбасы болса, алтын ұя – мектеп. Иә, олардың алтынға балануы неліктен? Екеуі де 
қасиетті, әрі қастерлі. Өйткені, отбасы Адамды дүниеге әкеліп, қалыптастырып, дамытып, 
жетілдіріп жатса, мектеп ақылы мен білімі, адамзаттық құндылықтармен толысқан, жан-
жақты жетілген, өз бетімен өмір сүруге бейім, қоршаған ортамен тікелей байланысқа шыға 
алатын, толыққанды Адам етіп тәрбиелеп шығарады. Осы екі ортаның да мақсаты – ортақ, 
міндет – біреу [2, 87 б.]. 
Демек, мұғалім мен тәрбиеші қауымының қиындықтарға жиі кездесіп, үнемі толғаныста 
жүретініде содан. Сондықтан кез келген мұғалім баламен байланысқа шықпас бұрын, оқу-
тәрбие жұмысындағы қызметін өзін-өзі танудан бастағаны жөн. Өзіңнің бала болғаныңды, 
өзіңнің ата-ана екеніңді, өзіңнің ұстаз екеніңді ой елегінен жиі-жиі өткізіп отырсаң, өзге 
алдындағы жауапкершіліктің сыры бірденайқындала бастайды. Ғұлама Әл-Фараби 
«Дүниедегі ең оңай нәрсе ақыл айту, ең қиыны өзіңді өзің түсіну» десе, К.Маркс «Өзіңді 
өзің тану даналықтың бірінші белгісі» деп ескертеді. Ең бастысы, баланың жан азығына 
зәру екенін еш уақытта ұмытуға болмайды. Абай атамыздың жетінші қара сөзінде «Жас 
бала анадан туғанда екі түрлі мінезбен туады. Біріншісі – ішсем, жесем, ұйықтасам деп 
туады. Бұлар тәннің құмары, бұлар болмаса тән жанға қонақ үй бола алмайды, hәм өзі 
өспейді, қуат таппайды. Екіншісі – білсем екен деп ұмтылып, одан ержетіңкірегенде ит үрсе 
де, мал шуласа да, біреу күлсе де, біреу жыласа да тұра жүгіріп, «ол немене?» «бұл 
немене?» деп, «ол неге үйтеді?» «бұл неге бүйтеді?» деп, көзі көрген, құлағы естігеннің 
бәрін сұрап, тыныштық көрмейді. Мұның бәрі «жан құмары, білсем екен, көрсем екен, 
үйренсем екен» деген үлкен пәлсопалық ой жатыр. Яғни, балаға туғаннан тән азығы – тамақ 
қандай қажет болса, жан азығы – жылулық, сүйіспеншілік те сондай қажет. Ал оның 
қажетін қанағаттандырмай, түпкі мақсат ешқашан орындалмайтыны белгілі жәйт. Мұны 
мұғалім де, ата-ана да әсте естен шығармағандары жөн. 


Отбасы бүкіл ғасырлар бойы адам баласы тәрбиесінің құралы болып келеді. Сондықтан ол 
адам 
үшін 
ең 
үлкен 
мәнге 
ие 
орта.
Отбасы белгілі дәстүрлердің, жағымды өнегелердің, мұралардың сақтаушысы. Онда бала 
алғашқы рет өмір жолымен танысады, моральдық нормаларды игереді. Сондықтан 
отбасылық 
өмір 
жеке 
адамның 
азамат 
болып 
өсуінің 
негізі.
Отбасы – оқыту мен тәрбие жұмысындағы мектептің одақтасы. Ол бала тәрбиесі жөнінде 
мектеппен тығыз байланысты болуды өте жақсы түсінеді. Өйткені бала тәрбиесінің 
отбасында, мектепте нәтижелі болуы осындай ынтымақтастыққа негізделеді. 
Отбасы тәрбиесі – бұл қоғамдық тәрбиенің бір бөлігі, мемлекет алдындағы ата-аналардың 
борышы. Отбасында басты мәселелердің бірі – баланың тіршілік әрекетін ұйымдастыру. 
Бұған баланың күн ырғағы, міндеттері, қойылатын талаптар, оның үй еңбегіне қатысуы, оқу 
әрекеті, бос уақытын ұйымдастыру жатады. Отбасы барлық уақытта да өсіп келе жатқан 
ұрпақтың тәрбиесі мәселелерін шешуде үлкен мүмкіндіктерге ие болған. Қазіргі заманғы 
отбасының өсіп келе жатқан ұрпақтың тәрбиесі мәселелерін шешудегі ерекшелігі – ата-
ананың білім және жалпы мәдени деңгейінің жоғары болуы. Балалардың отбасынбағы 
тәрбиесі белгілі бір тұрақты әлеуметтік институт ретінде анықталады. Ол отбасы мүшелері 
арасындағы өзара қатынастардың қалыптасуы мен дамуына септігін тигізетін адамдардың 
жақындығы, туыстық қатынастар, өзара үйелмендік, тұрмыстық өмір. Отбасы тәрбиесінің 
артықшылығы да осы қатынастарда, оны тәрбиенің ешкандай да түрі алмастыра алмайды. 
Ол балаға моральдық қалпы туралы алғашқы түсініктер береді, оны еңбекке баулып, өз-
өзіне қызмет ету дағдыларын қалыптастырады. Ата-ананың іс-әрекеті мен мінез-құлқы, 
өмір сүру салты арқылы балаға дүниетанымдық, адамгершілік, әлеуметтік-саяси 
құндылықтар беріледі. Отбасы – болашақ азаматтың әлеуметтану жолындағы алғашқы 
қадамдарын жасайтын бастапқы адым [3, 48 б.]. 


12 
Отбасылық қарым-қатынас типтерін тәжірибеге қойыңыз,мысал келтіріп 
көрсетіңіз. 


Достарыңызбен бөлісу:
1   ...   25   26   27   28   29   30   31   32   ...   63




©engime.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет