Оқытушының жетекшілігімен студенттің өзіндік жұмысы (ожсөЖ) – 45 сағат
Тақырыбы: Ортағасыр дәуіріндегі тәрбие мен мектеп және педагогикалық ойлар
жүктеу/скачать 2,88 Mb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- 6 дәріс тақырыбы: Ортағасыр дәуіріндегі тәрбие мен мектеп және педагогикалық ойлар
| Тақырыбы: Ортағасыр дәуіріндегі тәрбие мен мектеп және педагогикалық ойлар
Дәрістің мазмұны: 1. Византиядағы мектеп пен тәрбие. 2. Тәрбие мен білім беру жүйесі 3. Византиядағы педагогикалық ойлар 395 жылы Рим империясы Батыс және Шығыс (Византия) деп бөлінді. Византияны 1453жылы түріктер жаулап алды. 4-5 ғасырларда антикалык педагогикалык дәстүр Византияға ыкпал етті. Оны Афина Академиясының жаңа Платон ілімін жалғастырушы және Кіші Азияның, Сирияның, Александрияның жоғары мектептерінде жүмыс істеген мұғалімдер дамытты. Платон ілімін дамытушылар тәрбие мен оқыту баланың рухани өміріне бағытталу керек деп санады. Төрбие баланың өзін-өзі жетілдіріп, өзінің жан дүниесін тануға көмектесетін жүмыстарды ұйымдастыру керек болды. Бұл жүмыстар діни тәрбиенің әдіс-тәсілдері арқылы жүргізілді. Педагогикалық ой-пікірлерге христиан діні де ықпал етті. Византияның дінді зерттейтін ғалымдары VI-XV ғасырларды діни тәрбие және оқытудың негізін қалаған көптеген ұсынбалар жазды. Мәселен, Авва Дорофей (VI ғ.) құдайды тану жолы мемлекеттік мектептер ашу деп, оған деген сүйіспеншілікті тәрбиелеу арқылы әр адамның басканы жақсы көру сезімін тәрбиелеуге болады деген пікір айтты. Максим Исповедник (VII ғ.) адамды шағын дүние деп қарап, тәрбие арқылы оның аспан әлемімен ынтымағын, онымен жарасымды өмір сүруін тәрбиелеу керек деді. Адам мен аспан әлемі арасындағы үйлесімдікке жету үшін адам бойындағы жаман касиеттермен күресу керектігін жазды. Иоанн Дамаскин (675-753ж.) "Білімнің қайнар бүлағы", деген философиялық-педагогикалык еңбегінде жан-жакты, энциклопедиялык білімнің жақсылығы туралы көзқарасты дамытты. Християн дінінің шығыс бөліміндегі ілімді жалғастырушы Симеон Новый Богослов (949-1022 ж.) ғылыми білімдерге карсы болып, монастырда берілетін діни окыту мен тәрбиені колдап, монастырды адамның жан дүниесінің үстазы деп санады. Мұндай біржакты көзкараска коғам кайраткері және философ Михнил Псел (1018-1096ж.) оку бағдарламасына шіркеу кағидаларына қайшы келмейтін ғылыми білімдерді және діни білімдерді енгізу керек деген пікірде болды. Ол жақсы адамның моделін жасады. Ол қайырымды, ғылыми білімі бар, әсемдікті түсінетін, қайырымды, ақыдды адам. Византияның соңғы ірі ойшыддарының бірі Георгий Гемист Плифон (1355-1452ж.). Тәрбиенің мақсаты — жетілген адам тәрбиелеу деп санаған ол, жетілдіретін жолдың біріншісі- адамгершілік тәрбиесі, зұлымдықты жою деп түсінді. Бұл жолдан өту әр адамның өзін жетілдіруіне күш салуына және өздігінен білім алуына байланысты деген. ХІУ-ХУ ғасырлардағы Визнтияның педагогикасында клерикалдық бағыт күшейді. Бұл дәуірде монахтық бағыт кальштасты. Бұл бағыттың өкілдері ғылыми білімдерге батыл қарсы шығып жеке тұлғаны дамытатын және қалыптастыратын адамгершілік — діни тәрбие деп білді № 6 дәріс тақырыбы: Ортағасыр дәуіріндегі тәрбие мен мектеп және педагогикалық ойлар жүктеу/скачать 2,88 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|