104
жақтан ұқсастығы мен ерекшеліктерін сипаттаумен, дүние жүзі тілдерінің
генеологиялық жіктелімін түзу мәселесімен айналысты.
Жүйелі-құрылымдық парадигма тілдің құрылымдық-жүйелілік сипатына
негізделеді. Мұнда Ф. де Соссюрдің «Тілді өзі үшін және өз ішінде қарастыру
керек» деген лингвистикалық тұжырымы басшылыққа алынды. Тілдің
құрылымын, оның ішкі ұйымдасу жүйесін зерттеу мәселелесіне назар
аударылады. Жалпы тілтанымда жүйелі-құрылымдық парадигма негізінде әлі
күнге дейін тіл ғылымының дамуына өз септігін тигізетін фундаменталды
зерттеулер жүргізілуде.
ХХ ғасыр басында негізі қаланған структурализм бағытындағы
мектептерді біріктіретін ортақ мәселелер мынадай болды:
- тілдің ішкі элементтері бір-бірімен тығыз байланысты, бір бүтін,
біртұтас жүйе, құрылым;
- тіл білімінің негізгі міндеті – тілдің құрылымын, жүйесін зерттеу, тілдің
құрылымдық элементтері арасындағы байланысты талдау;
- тілді таңбалар жүйесі ретінде тану, тілдік бірліктерді жеке-жеке таңба
ретінде қарастыру.
Достарыңызбен бөлісу: