Бұл жағдайда рефлекторлық шаралар көмектеспейді, кейде төс аймағын жұдырықпен қатты ұрып жіберіп ұстаманы тоқтатуға болады. Қарыншалық пароксизмдік тахикардия емінің бірінші қатардағы дәрмегі — лидокаин, оның 4-6 мл 2% ерітіндісін физиологиялық ерітіндінің 10 мл қосып вена ішіне ағызып енгізеді және 50 мл физиологиялық ерітіндінің 500 мл қосып венаға минутына 10 тамшы жылдақпен тамшылатады. Басылған ұстама қайталанбауы үшін лидокаиннің 10% ерітіндісін 300-400-600 мг бұлшықетке 3-4 сағат сайын енгізіп отырады. Лидокаин әсер етпесе, екінші қатардағы дәрмек — новокаинамидті қолданады (10% ерітіндісінің 10 мл, 10 мл физиологиялық ерітіндіге қосып венаға баяу енгізеді).Новокаинамидтің орнына дизопирамидті (ритмилен) 150 мг,этмозинді 150 мг аймалинді 50 мг қолданады Бұлардан көмек болмағанда үшінші қатардағы дәрмек — кордарон 300 • мг вена ішіне енгізіледі. Қан қысымы төмендеп кетсе вазопрессорларды вена ішіне тамшылатып салады.
Қолданған ем әсер етпесе -: жүрекшеішілік электрокардиостимуляция немесе электрлік дефибрилляция жасалынуы тиіс. Дәрмектік емге берілмейтін және жиі қайталанатын пароксизмдік тахикардияның ұстамаларында хирургиялық ем (циркулярлық эндокардиальдік вентрикулотомия, эндокардиальдік; резекция, электрофулгурация) жасалынады. Пароксизмдік тахикардияның алдын алуға берілетін дәрмектер: кордарон, ритмилен, хинигі дин, аймалин, т.б. Бүлардың дозасын ЖСС караи мөлшерлейді.
Қорытынды
Деректер бойынша аритмиялар 90% дейін орын алуда, олар кенеттен дамыған қарыншалық фибрилляция немесе қарыншалық тахикардия. Американдық кардиологтар қауымдастығының мәліметтері бойынша, пароксизмдік тахикардия жыл сайын 300-600 мың адам өліміне әкеледі, яғни әр минут сайын бір өлімнің себебі. Мұндай науқастардың көпшілігі еңбекке қабілетті жастағы адамдар. Сондықтан пароксизмалды тахикардия жағдайындағы науқастармен коммуникативтілікті сақтай отырып сұхбасттасу, анамнездік мәліметтерді жинау, физикалды тексере білу, лабораториялық-аспаптық мәліметтерді сараптау, диагноз қою мен ем тағайындау барысында мұқият болған дұрыс.
