Адамды түсінудегі трансперсоналды жақындаудың эмпирикалық бекітулерін 30-жылдық Станислав Грофтың зерттеулері берді. Оның дәлелдеуі бойынша, адамдардың санасы айналасында нақты шектер жоқ, бірақ сонда да кәдімгі сана тәжірибесінің арғы жағында жатқан психиканың төрт облысын бөлуге болады.
+ сенсорлы бөгет;
+индивидуалды бейсаналылық;
+туу және өлу деңгейі (перинаталды матрица);
+трансперсоналды обласы.
С. Грофтың пікірінше, трансперсоналды құбылыстар космос пен адамдардың арасындағы байланысты көреді - өзара қарым-қатынас, бірақ ол қазір қол жетпейтін нәрсе. Бұл мәлімет бойынша, перинаталды дамудың барысында қызықты сандық-сапалық секіру болып жатады. Яғни, адамның санасы кәдімгі шектен шығып және уақыт пен кеңістік шегін өткен кезде.
Оның біріншісі хилотропикалық сана: өзі туралы білімді материалдар әлемінде нақты шегі және уақыттың шектелген сенсорлы диапазоны бар. Басқа эмпирикалық модусын холотропикалық сана деп атауға болады, сезім мүшелерінсіз шынайылықтың түрлі аспектісіне шексіз тәжірибелік рұқсатқа ие белгілі бір шексіз сана өрісін айтады. холотропическое сана: холотропикалық модуста таңдаулы және ерекше фокус материалды әлемде адекватты функционалдылығымен сыйыспайды.
Чампион Тойчтың генетикалық бағыты
Оның концепциясы адамның тууына дейін генетикалық кодын, оның жүріс-тұрысының негізгі паттернмен және өмірінің көп бөлігінің перспективасын анықтайды, сонымен қатар ақырын ғана ғылыми ортада мойындалады. ДНК молекуласы тек қана белгілі бір ауруларға бейімделген биологиялық және физиологиялық ерекшеліктерін ғана алып жүрмейді, сонымен қатар жүріс-тұрысының негізгі паттерндерін анықтайтын, анау немесе мынау мәселелерге, оқиғаларға, өмірлік қиыншылықтарға деген байланысты генетикалық кодты алып жүреді. ДНК-дағы сыртқы келбет жөніндегі ақпаратпен бірге ата-бабаларымыздың өмірлік рөлдері және тәжірибе жөніндегі ақпарат сақталады. Әрбір адамда өзінің уникалды Негізгі Ішкі Бағыты болады (НІБ) – өмір бойымен сәйкес қозғалатын генетикалық, бейсаналық және саналы факторлардың қосылуы өзінің саналық реакциялар мен интерпретациялардың рөлін ойнайды. Тойч виктимологияның негізін салғандардың бірі, ол (ағылш. Victum – «садаға») адам – көп жағдайда генетикалық кодтың және өз ата-бабаларының мәселелерінің садағасы болады, ол еріксіз өз ата-бабаларының қателерін және шешілмеген мәселелерін қайталайды деп бекітеді. Егер де бұл мәселелер оның өмірінде шешілмеген болса, олар балаларына, немерелеріне өтеді, яғни оның бәрі соңына дейін шешілмейінше қайталана береді.
