ОҚулық Атыраулық заманауи жазушылардың қазақ және орыс тілдеріндегі шағын прозалық жинағы

- Это же ребенок, как вы смеете так говорить! - заво- пила мать. Ей сделали успокаивающий укол. Заплака- ла, уставившись в одну точку, сидела до последнего, пока не перестал биться пульс ее ребенка.

До последней секунды верила в чудо. К сожалению... Вдруг ее сердце начало биться. Произошло чудо. Ре-

^{бенок остался жив. Как я, женщина с материнским}

инстинктом, пишущая об этом, могу отдать смерти своего маленького ребенка?

Он остался жив. Как обычно случается в жизни, в моей короткой жизни, запечатленной на листе бумаги, врачи тоже ошиблись. Это была не инфекция. К утру пульс ребенка нормализовался, температура спала.

Ребенок остался жив, но всё равно сожаление оста-

лось.

Сейчас эта бедная мать опять сидит с портретом своей глупой дочери и не находит себе места, но в этот раз врачи не могли ошибиться.
Все-таки, прошло столько лет, все развивается и ме- дицина тоже. На этот раз виновата безрассудная дочь, которая хотела показаться героиней.
_{«Глупая доченька, глупенькая», - только и повторяет}

317 318

шеше. Амал нешік, бәрі кеш.
Бәлкім, кеш емес шығар, медицина дамыды дедім ғой, адам тәнінің негізі жүректі ауыстырып жатқанда бұл не тұрыпты. Әттең, сәл ертерек келгенде, сәл ерте- рек...
Ол ақымағының амандығына деген сенімін сәл де болса арттырар еді. Әттең... олай өкінуіне де жол жоқ, ол жақсы іс үшін кешікті. Көмектескісі келді, пойызға билет алуға барған ол ұзақ тұрған. Жазда қызымен бірге демалып келуді ұйғарған. Оның алдындағы кезектегі әйел:

- Балам екеуімізге билет беріңіз, - дейді.

- Кешіріңіз компьютер сіздің ұлыңыздың куәлігі дұрыс емес дегенді көрсетіп жатыр. Оның мындағы туған жылы бойынша жасы он сегізде болуы керек. Демек, билет тек жеке куәлікпен беріледі.

- Қайдағы, менің бөбегім әлі кішкентай

- Кешіріңіз кезекті бөгемеңіз, адамдар күтіп тұр, - деді кассир.
- Жоқ, кетпеймін, билет бер, - деп қатты күйгелектенген әйел шалқасынан сылқ түсті.
Езуін тартты, бұл анаға сондай жаны бір шүберекке түйілген түнгі бөбегінің ұйықтар кездегі күлкісін есіне салған. Қараптан қарап қызының бүгін:

- Мама, Қыз Жібекті бүкіл қазақ ұрпағы махаббаттағы әйел затының эталоны деп біледі.

- Иә, ол өзінің қайсар мінезін көрсете білген.
- Ол - махаббат үшін өлген қайсар қыз. Жыр бойынша ол тура қазіргі менің жасымда болыпты.

- Ол кезде адамдар ерте есейген, қазіргі кіп- кішкентай сендерге қайдағы махаббат?!

- Неге? - деп жатқан қызын бөліп:
- Мен тез билетке барайын, - деп асығып шығып кет- кен. Қызының сол кезде бір түрлі боз болып тұрғаны да енді есіне келді.
Ол не істерін білмей қалды, қолына ұстап отырған ана әйелді де тастап кете алмайды. Есін жиғанша, біраз уақыт өткен бе, әйтеуір жедел жәрдем де келіп қойыпты. Бірақ, медицина дамып келеді ғой, мүмкін шынымен де атына сай болып жедел жеткен болар. Бірақ өзгерді деуім қайдам, мыналардың әдеттегідей қабақтарынан қар жауып келеді.

бедная мать. Ничего не сделаешь, все поздно.
Может, еще не поздно, медицина же развивается, если даже могут поменять самое главное для человека – сердце, то это все ничего. Эх, если бы пришли чуть раньше, хоть чуточку пораньше...
Это хоть чуть-чуть дало бы надежду на спасение ее глупой дочери. Ох...у нее нет повода для сожаления, она ведь опоздала ради хорошего дела. Хотела по- мочь, долго стояла в очереди за билетом на поезд. Ре- шили летом поехать отдыхать с дочерью. Женщина, стоявшая перед ней в очереди, сказала:

- Дайте нам с сыном билет.

- Извините, компьютер показывает, что у вашего сына неправильное свидетельство. Компьютер показывает год рождения, по которому ему исполнилось восем- надцать лет. Значит, билет ему выдается только по удостоверению личности.
- Какое там, мой ребенок еще маленький.
- Извините, не задерживайте очередь, люди ждут, - сказала кассир.
- Нет, не уйду, давай билет, - сильно нервничая, сказа-

ла женщина и вдруг упала навзничь.

Улыбнулась, вспомнив улыбку своего ребенка перед усыпляющим уколом в ту ночь, когда ее душа сжалась в комок. Ни с того, ни с сего вспомнила сегодняшние слова дочери:
- Мама, все поколения казахов считают Кыз Жибек эталоном женской любви.
- Да, она сумела показать свой стойкий характер.
- Она – отважная девушка, которая погибла за любовь. В эпосе сказано, что ей было столько же лет, сколько мне сейчас.
- В то время люди рано взрослели. Какая может быть любовь у таких юных, как вы?!
Прервав дочь, которая спросила: «Почему?», сказала:
«Я быстро схожу за билетами», – и вышла торопясь. Только сейчас вспомнила, что дочь выглядела какой- то бледной.
Она не знала, что делать, но в то же время не могла оставить ту женщину на руках. Пока пришла в себя, кажется, прошло много времени, наконец, приеха- ла скорая. Все-таки, медицина быстро развивается, может, действительно, скорая помощь соответствует своему названию и приехала вовремя. Однако, зря я сказала про изменения в медицине, у этих, как всегда, хмурые лица.

319 320

- Науқас қайда? - деді дөрекі түрде.
Жаңағы әйел көзін сәл ашып «қалағанымды бұлай күтпеген жерден аламын деп кім ойлаған?» − деп жатырғанында:

- Сендер де асыра сілтейсіңдер осы, өлім ау- зында деп хабарлап тіпті! Апашка, мына жер жататын орын емес, өліп жатқан аққуды ойнайтын кезді тауып- сыз, қазір нашатырь иіскетсем қалай тұрғаныңызды білмей қаласыз, - деп сөйлеп, асқан сабырлылықпен науқасқа жеткенше, біздің ана оның көзінің жұмылып, кірпіктерінің мүлдем қозғалмай қалғандығын байқап еді.

- Тездетіңіздер, бұл кісі есінен танып қалды, сізді естімейді де, - деді.
Дәрігер жетті. Бірақ, кеш еді. Жүрегіне массаж жаса- лынды, дәрі егілді, барлық шараны істеді. Бірақ, ақ ха- латтылар да кейде бүкіл ауруға дауа бола алмайды. Бір ер адам жетіп келді, көздері жасқа толы. Науқас оның әйелі екен, күні бойы іздепті.
- Ең бірінші вокзалға келуім керек еді, - дей берді. Ақымақ қыздың анасы:
- Иманды болсын

- Ол соңғы рет не деді?

- «Қалағанымды бұлай күтпеген жерден алам деп кім ойлаған?!»
- Ол қалапты, мен білетінмін, бірақ, үміттенген едім
- Өкінішті, - деп жүрегі үлкен анамыз әлгі кісіні жұба- туға біраз бөгелді.

- Осыдан он жыл бұрын ұлымыз дүниеден өтіп кетті. Әйелім содан кейін есін жиа алмады. Оның жоқ екен-

^{дігіне сенуден толықтай бас тартты. Енді міне, өзі де}

соның артынан кете барды, - деп жылады, отырды.

Ақымақ қыздың анасы өзінің бөбегінің қандай әрекетке бара жатқандығын мүлдем ойламастан тағы бөгелді.
Жесір еркектің туыстарына телефон шалды. Оны алып кетулерін сұрады. Оларды күтіп те бөгелді. Со- дан соң ғана үйіне жетті.
Ақымақ қызының ақымақтығының нәтижесін көріп қатты қамықты. Жедел жәрдемнің жеделдігінен көңілі қалған ол тез арада көршінің баласын шақыруға жөнелді.
Ол үйіне қазір келіпті, ұялы телефонын тастап кеткен екен, енді алып, көптеген қабылданбаған

- Где больной? – спросили они грубо.

В это время женщина приоткрыла глаза и сказала:

«Кто думал, что так неожиданно получу то, что хо-

тела?».

- Вы слишком преувеличиваете, когда сообщаете, что при смерти! Апашка, в этом месте нельзя лежать, нашли время играть умирающую лебедь, сейчас дам понюхать нашатырь и не поймете, как встанете, – с такими словами, пока приблизились к больной, сохра- няя олимпийское спокойствие, наша мать заметила, что ее глаза закрыты, а ресницы совсем не двигаются.

- Поторопитесь, этот человек потерял сознание, со-

всем не слышит вас.
Врач подоспел. Но, увы, поздно. Сделали массаж сердца и укол, сделали все, что надо. Но, иногда и люди в белых халатах не могут противостоять всем болезням. Подбежал мужчина со слезами на глазах. Больная – его жена, он искал ее весь день
- Надо было мне сразу придти на вокзал , – повторял он.
- Пусть обретет покой на том свете – сказала мать глу-

пой девушки.

- Что она сказала в последний раз ?
- «Кто думал, что так неожиданно получу то, что хо-

тела?!».
- Она этого хотела, я знаю, но я надеялся...

- Сожалею, - сказала мать с большим сердцем, утешая этого человека, и задержалась надолго.
- Десять лет тому назад умер наш сын.
Моя жена после этого не могла прийти в себя.. Она полностью отказалась верить в то, что его нет. Теперь вот сама ушла вслед за ним, – плача, говорил он.
Мать глупой дочери, не думая о том, что собирается делать ее ребенок, еще задержалась.

Позвонила родственникам вдовца. Попросила, чтобы забрали его. Подождала их и еще задержалась. Только после этого добралась домой.

Увидев, что натворила ее глупая дочь, сильно расстро- илась. Разочаровавшись в скорой помощи, она быстро позвала на помощь соседского сына.

Он только пришел домой, оставил дома сотовый те-

_{лефон и теперь просматривал много пропущенных}

321 322

қоңырауларды көрді. Сол нөмірден келген хатты оқып:

«Ақымақ қыз» деп, жүгіріп шықты, сол ақымақтың анасы алдынан кезікті. Көрші жігіт бірден түсінді. Үйге жүгірді. Қып-қызыл судың ішіндегі балауса қызды көтеріп алып шықты. Мінекей, ауруханаға да жетті. Ғажайып осы жолы болады ма? Бір нәрсе екінші рет қайталанады ма? Бір жерден екінші рет қуанып шығу мүмкін бе?

Неге мүмкін емес. Кейбіреулер екінші рет чемпион атанса, лаңкестер бір зұлымдығын екінші қайтара жасағанында, біздің жесір еркек екінші рет жылап кетіп бара жатқанында, неге бөбегі үшін бәріне дай- ын анаға екінші рет қуанып шықпасқа? Оның үстіне қызды кішкентай деп жүрегіне ерік бере алмай жүрген жігіттің өкініші қандай зор болмақ. Мен осы пайымдарымды жасап отырғанымда ақ халатты мыр- за да жетіп қалыпты. Ана да, көрші болып табыла- тын ендігі ғашық жігітіміз де басын көтерді. Дәрігер тұмылдырығын шешті, түсі суық.
Дәрігерлер салқынқанды болуы керек. Оларда бұл қасиет болмаса, адамдарды операция үстелінде сабырлылықпен сойып өз істерін орындай алмас еді. Ақ халаттылар әрдайым суық, жақсы хабарды да, жа- манын да бір өңмен хабарлайды.

_{Нәркес Балтоғаева}

звонков. Прочитав сообщение, полученное по этим номерам, выбежал со словами «Глупая девчонка» и встретился с ее матерью. Парень-сосед сразу все по- нял. Прибежал домой. Из кроваво-красной воды вы- тащил юную девушку. Вот, и добрались до больницы. Произойдет ли чудо на этот раз? Может ли что-то по- вториться еще раз? Возможно ли во второй раз выйти оттуда радостным?

Почему же нельзя? Некоторые второй раз становятся чемпионами, террористы второй раз совершают свое коварные поступки, тот вдовец ушел, плача во второй раз, почему матери, на все готовой ради ребенка, нель- зя второй раз обрадоваться за него? К тому же, како- во отчаяние парня, который не давал своему сердцу воли, считая девушку еще маленькой. Пока я делала свои выводы, подошёл господин в белом халате. Мать и сосед, который оказался влюбленным, подняли го- ловы. Врач снял маску, у него было холодное выра- жение лица.
Врачи должны быть хладнокровными. Если бы у них не было такого качества, то они не смогли бы спокой- но до конца делать людям операции. Люди в белых халатах всегда хладнокровны, они с одинаковым вы- ражением лица сообщают и хорошую, и плохую ново сть.
_{перевод Сауле Дутбаевой}

323 324