“заттандырумен” байланысты болды. Эстетикалык бастаудың бұл көрінісін ерте заманғы фолышормен қатар, тұрмыс жабдыктарынан, киімнен, тұтынатын заттардан жэне т.б. ащируға болады. Көркемдік парасаттың жетілген түрлері кейінірек пайда болады. Және колданбалы өнердің карапайым технологиясын игерген дамыған қоғамда гана әсемдіктің негізі ретіндегі эстетикалык идеал пісіп- жетіледі. Өнер туындысының жоғары көркемдік белгісі ретінде жаратушының бұл көркем туындыны алуан түрлі элеуметтік маңызды мазмұнымен толтыруы саналады. “Форма мен мазмұнның тұтастығы осыдан көрінеді. Ертедегі эпостардың өзінде-ак, гректің “Илиада мен Одиссеясында”, казактың “Қобыланды батыры” мен “Алпамысында” жалпы түріктің “Көрұғлысында”, кырғыздың “Манасында” этикалык мэн мен мазмұн эсем сұлулык пен күш-жігердің жаркын көркемдік бейнелерімен тутастыкта көрінеді. Өнер дамуының онан кейінгі жолы жалпылықты біріктірудің жолдары мен кұралдарын іздестірумен, нақтылыкты индивиуалдык 302
тұргыда қайта өндеумен байланысты болды. Біздің ойымызша ұлттык өнердің диалектикасы коғамдык байланыстар мен процестердің күрделіленуіне, әлеуметтік өзгерістерге орай осыған дейін болған формалар - символдар мен белгілер туралы көзкарастардың күресімен сипатталады. Бұл ғұрыптың поэзия белгілерінің сипатын зерттеген Д.Фрезердің еңбектерінде айкын көрінеді. Кез-келген күнтізбелік немесе отбасылык тұрмыстык ғұрып фольклорлык күнтізбелік жэне отбасылық- ғұрыптык поэзия сиякты белгілер мен символдарға толы. Қазіргі халыктык
