койып, тәжірибенің рөлін сол ақыл-ойдың мәліметтерімен тексеретін қарапайым практикаға дейін түсіреді. Негізгі еңбектері: “Тэсіл туралы ойлар”, “Бірінші философия туралы метафизикалык ойлар”, “Философия бастамасы” т.б. Декарттың философиясы өз бастамасын “күмандану” кағидасынан алады. Ол дәстүрлі қалыптаскан пікірлерге де, сезімдік танымның акиқаттыгына да күманданады. Нағыз шындык - “күманданып ойлаудың қабілеті” деп мойындау. Оның “мен ойлаймын, олай болса, өмір сүремін” деген қағидасы төмендегідей тұжырым жасауға мүмкіндік береді: біріншіден, ол танымның негізін объективті шындыктан іздемейді, керісінше таным процесінің өзінен табуға ұмтылады; екіншіден, бұл кағида оны мэнділіктің субстанциясы (түпнегізі) бар екенін мойындауға итермелейді. Декарттың пікірінше бір мезгілде, бір-біріне тәуелсіз, бірак байланысты рухани түпнегізбен (кұдай) катар, материалдык түпнегіз де (табиғат) өмір сүреді. Рухани түпнегіздің ажырамас ең басты атрибуты (касиеті) - ойлау болса, материалдык түпнегіздің атрибуты - кеңістікте көсілуі. Барлық затгар корпускул (материя ұғымына пара-пар) деп аталатын ұсак бөлшектерден тұрады. Олар түрлеріне, көлеміне қарай ажыратылады. Корпускулдар кеңістікте жэне үздіксіз козғалыста болады. Олардың жалпы сандары жэне козғалыс түрлері универсумда бірқалыпты болады. Әлемдегі барлык затгар механика заңына сәйкес козғалыста болатын корпускулдардан пайда болтан. Ал, рухани түпнегіздің атрибуты ойлау мен материалдык түпнегіздің атрибуты - кеңістікте көсілудің бір мезгілде эсер етуі негізінде адамдар пайда болады да, ол акыл-ой, сѳйлеу сиякты қасиеттерімен
