табиғатымен үйлесуі керек. Дао принципін сактау толык азаттыкка, бакыт пен игілікке жеткізеді, ал егер кім оны сактамаса өлім мен сәтсіздікке ұрынады. Ғаламды да, индивидті де жасанды жолмен тэртіп пен үйлесімділікке әкелуге болмайды, ол үшін олардың еркіндігі мен жаратылысынан бар ішкі қасиеттерін дамыту кажет. Сондыктан да данышпан билеуші дао жолымен жүре отырып, елді баскару үшін ешнәрсе істемейді (кылык жасамау принципін үстанады); сонда ғана ол жэне оның мүшелері тыныштык пен үйлесімділік жағдайында болады. Даода барлық заттар бір бірімен тең жэне барлығы да бір тұтастыкка бірігеді: Ғалам мен индивид, ерікті мен күл, түрпайы мен әдемі. Дао жолымен жүретін данышпан барлығына бірдей катынас жасайды жэне өмір туралы да, өлім туралы да кайғырмайды, оның өткіншілігін түсінеді. Ежелгі Шығыстын адам философиясын сипаттай отырып, оның маңызды белігі жеке тұлғаның элеуметтік әлемге де, табиғи элемге де бірдей өте кұрметті жэне гуманды катынас жасайтын бағдары екендігін атап өтуге болады. Сонымен бірге бүл философиялық дэстүр адамның ішкі элемін жетілдіруге бағытталған. Қоғамдык өмірдің, тәртіптің, әдет- гұрыптың, басқарудың жэне т.б. жаксарту сырткьі элем мен жағдайларды өзгертумен емес, ең алдымен индивидтің өзгеруімен, оның қоғамға бейімделуімен байланыстырьшады. Адам өзін жетілдірудің жолын өзі аныктайды жэне өзінің күдайы мен кұткарушысы болып табьшады. Ежелгі Шығыстың адам философиясы жэне буддизм, конфуцийшілдік, даосизм сиякты дүниетанымдық ашмдар адам туралы ілімнің кейінгі дамуына, сонымен катар Шығыс елдерінің дэстүрлері мен мәдени үлгілеріне, ойлау тэсілі мен өмір сүру тәртібінің қалыптасуына орасан зор ыкпальгн тигізді.
