(анықтауыштық) және шылаулармен тіркесте соған сәйкес
белгілі синтаксистік қызметте жұмсалады. Ол зат есімдерді
сыртқы түріне ғана қарап атау септік тұлғасымен шатастыруға
болмайды.
Сейтіп, атау септігі сырт тұлғасы жағынан да зат есімнің
тұбір тұлгасымен ұқсас, арнайы грамматикалық көрсеткіші
жоқ болып келсе де, басқа септік тұрлерімен бірдей арнайы
грамматикалық мағынасы бар (субстанттық-заттық мағына, ол
әсіресе, басқа сөз таптарын сөйлемде заттандыру мәнінен айқын
көрінеді), басқа септік тұлғаларындай сөз байланыстырғыш
қызметі бар (субъектілік-предикаттық қатынаста жақ жағынан
қиысып, сөйлемнің баяндауыштық қызметіндегі сөзбен байла-
нысып тұрады), олармен тепе-тең, бірақ нольдік формалы (яғни
арнайы жалғауы жоқ) септік жүйесінің бір тұрі болып табы-
лады. Яғни атау септігі тек арнайы формасы ғана жоқ, басқа
грамматикалық сипаттары септіктің басқа түрлерімен сайма-
сай келетін парадигмалық жұйенің бір тұлғалық түрі болып
саналады.
Сондықтан сырттай бір-біріне ұқсас болса да зат есімнің
түбір тұлғасы мен атау септік тұлғасы бір емес, бөлек-бөлек
грамматикалық тұлғалар, зат есімнің түбір тұлғасы септік
тұлғаларьшың түрленуіне негіз болатын, соның ішінде атау
септігіне де негіз болатын түлға болса, атау септігі - септелудің
парадигмалық жүйесіндегі бір түрлену тұлғасы.
Достарыңызбен бөлісу: